In maart publiceerde GezinsPlatform.NL in samenwerking met de Stichting Voorzij de folder ”Mam, pap, ik ben trans”. De folder schetst de kwetsbare fase van de pubertijd die van ouders veel liefde, aandacht en geduld vraagt. Ouders wordt geadviseerd samen met hun kind te onderzoeken of het werkelijk genderdysforie heeft en niet te snel onomkeerbare stappen te zetten met hun puber, juist om medische en psychische schade te voorkomen.

In antwoord op Kamervragen van Bij1 Kamerlid Sylvana Simons over de folder geeft minister Kuipers aan dat „de persoonlijke ontwikkeling van kinderen en jongeren niet mag worden geschaad door opvattingen die hun genderidentiteit op impliciete of expliciete wijze in twijfel proberen te trekken.” Het lijkt erop dat de minister blindelings de LHBTI-levensbeschouwing aanhangt en ouders die behoedzaam omgaan met de mogelijke genderdysforie van hun kind niet vertrouwt. Blijkbaar is er slechts ruimte voor één overtuiging: ouders moeten de genderidentiteit en genderexpressie van hun kinderen zonder vragen accepteren.

Kuipers zegt daarmee dat ouders de gevoelens van hun puber als objectieve waarheid moeten beschouwen en daarbij biologie, wetenschap en verantwoord ouderschap opzij moeten zetten. Dat is onverantwoord en zeer zorgwekkend. Zo is het brein van een puber nog onvolgroeid. De ingrijpende en schadelijke gevolgen op de lange termijn kan hij niet goed inschatten. Het is bekend dat tot 80 procent over de gevoelens van genderdysforie heen groeit. Genderklinieken in Nederland en het buitenland maken zich zorgen over de enorme stijging van genderdysforie onder kinderen, met name bij pubermeisjes. In diverse landen, zoals Zweden en het Verenigd Koninkrijk, dient men niet langer puberteitsblokkers toe aan kinderen onder de 18 jaar omdat dit als een groot, niet-onderbouwd, medisch experiment wordt gezien. Bovendien is er een groeiende groep ervaringsdeskundigen die spijt heeft van de transitie.

De minister kijkt weg van al deze feiten en ziet dus liever dat ouders hun kind aanmoedigen een levenslange patiënt te worden, onder meer vanwege de hormoonbehandelingen. Later zullen, bij een volledige transitie, operaties worden uitgevoerd op een gezond lichaam (van het afzetten van borsten tot het verwijderen van de eigen geslachtorganen en construeren van namaak geslachtorganen van de andere sekse). Dit alles met een zo goed als 100 procent risico op onvruchtbaarheid. En dat is nog maar de fysieke kant van een transitie.

Kamerleden Van der Staaij en Bisschop van de SGP hebben naar aanleiding van de antwoorden van minister Kuipers om nadere verklaring gevraagd. Zo vragen de SGP-leden of de minister een wetenschappelijke onderbouwing kan geven voor het aanmoedigen van minderjarigen om hun genderidentiteit vorm te geven. Tevens willen zij weten of de minister ook vindt dat nog niet voldoende bekend is wat de langetermijngevolgen zijn van hormoonbehandelingen bij minderjarigen, en dat deze dus een experimenteel karakter hebben. En zij vragen de minister of hij de zorgen deelt over de zeer forse toename van het aantal behandelverzoeken voor genderdysforie door minderjarigen en hoe hij dat wil aanpakken.

Hopelijk staat de minister alsnog open voor een gezond kritische houding en de waarde van verantwoord ouderschap. Het wordt hoog tijd dat de problematiek rondom genderdysforie, vooral bij kinderen en pubers, niet langer door genderideologen wordt misbruikt om kinderen te onttrekken aan de ouderlijke zorg en macht, maar dat het wordt gezien voor wat het is: een medisch experiment onder een jonge leeftijdsgroep. Ouders die hun kind willen behoeden voor een mogelijk desastreuze beslissing verdienen steun! Te beginnen van onze zorgminister.

De auteur is journalist en voorzitter van GezinsPlatform.NL