David roept in Psalm 55 op om onze zorg op de Heere te werpen. Wellicht dat iemand denkt dat dit voor David gemakkelijker was dan voor ons. Toch is dat niet zo. Want als we deze psalm doorlezen, dan blijkt dat hij in geweldige moeiten verkeerde. Hij heeft het over vrees en beving. En hij zou wel willen dat er iemand was die hem vleugels gaf als een duif. Dan zou hij de moeiten gaan ontvluchten.

Wat was er aan de hand? Er waren vijanden gekomen. Maar was dat nu zo bijzonder? Als koning heeft David onophoudelijk te maken gehad met vijanden. Waarom was hij er in dit geval zo ondersteboven van? Omdat zijn vijand een vroegere vriend bleek te zijn. Het betrof iemand die hem raad gaf en met wie hij vertrouwelijk omging. Ze waren zelfs gewoon om samen naar Gods huis te gaan.

We zeggen weleens: Het bederf van het beste is het slechtste. Zo is het geweldig bitter wanneer vrienden toch je vijanden blijken te zijn. In Davids geval: om welke vriend ging het? Om Achitofel, zijn raadsman. Deze vriend koos op een gegeven moment de zijde van Absalom. David verkeerde dus in grote moeite toen hij deze psalm dichtte. En hoe ging hij nu daarmee om? Wel, hij sprak zichzelf toe om de zorg op de Heere te werpen. En dat raadt hij ook anderen aan.

Wat houdt dat eigenlijk in: je zorg op Hem werpen? Is dat hetzelfde als zorgeloos door het leven gaan? Nee. We hebben onze verantwoordelijkheden serieus te nemen. Maar er zijn dingen die onze macht te boven gaan. Die dingen moeten we aan de Heere overlaten. Om een voorbeeld te noemen: gezondheid en bewaring hebben wij niet in onze handen. Daarom dit alles in Zijn handen leggen: dat is wat het werpen van onze zorg op Hem inhoudt.

U zegt: Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Dat is waar. Het ligt in onze aard om alles zelf te willen besturen en bewaken. Maar we komen er wel achter dat dit niet gaat. Wie heeft grip op alle dingen van het leven? Meestal brengt dat besef een stuk zorg met zich mee. Maar nu heeft de Heere Jezus al gezegd dat een mens door bezorgd te zijn geen el aan zijn lengte kan toevoegen.

Daarom is het beter om te doen wat David hier aanraadt: onze zorg op de Heere werpen. Nee, dat betekent niet dat er dan geen moeiten en tegenslagen zullen komen. Maar wel dat Hij erbij zal zijn. David wijst op die belofte: „Hij zal u onderhouden.” Hij zal kracht geven wanneer dat nodig is. En uiteindelijk zal Hij al Zijn kinderen volkomen van zorg ontslaan.

Deze belofte heeft zijn vaste grond in het werk van Christus Jezus. Omdat God eens Zijn zorgende handen van Hem afgetrokken heeft, zal Hij nu ieder onderhouden die zijn of haar zorg op Hem werpt. Wat een innerlijke rust en vrede als een mens alle zorg echt op de Heere mag werpen. Daarom: „Welzalig, Heer’, die op U bouwt, en zich geheel aan U vertrouwt.”