Hoewel het erop lijkt dat de situatie aan de noordgrens van Israël niet verder escaleert, is de dreiging van een oorlog tussen Iran en Israël zeker niet geweken. Eind vorige week schoot terreurbeweging Hezbollah, die gesteund wordt door de regering van Iran, vanuit Libanon een aantal raketten af op het noorden van de Joodse staat. Er vielen geen gewonden en er was geen schade aan huizen of andere gebouwen, maar Israël voerde wel vergeldingsaanvallen uit.
Op het eerste gezicht lijkt de opflakkering van het geweld aan Israëls noordgrens daarmee een incident. Maar in het Midden-Oosten heeft iedere beweging tussen partijen die al decennia in bittere vijandschap leven altijd een dieper liggende oorzaak én een hoger doel. Zo is het niet uitgesloten dat terreurbeweging Hezbollah de aandacht wilde afleiden van de economische crisis waarin Libanon verkeert, na een vernietigende explosie in de haven van Beiroet, vorig jaar. In dat kader komen de schermutselingen met Israël de terreurbeweging goed uit. Een gemeenschappelijke vijand dempt niet zelden de verdeeldheid in de eigen gelederen. In Iran is daarbij juist donderdag een nieuwe president geïnstalleerd die een nog hardere koers vaart ten aanzien van de Joodse Staat dan zijn voorgangers. Omdat Hezbollah letterlijk geen schot lost zonder goedkeuring van Iran, laat de nieuwe president, via Hezbollah, Israël weten dat er met hem niet te spotten valt.
Dat Israël stevig terugsloeg, heeft ook een bedoeling. Met de strijd met die andere terreurbeweging die door Iran wordt gesteund, Hamas in de Gazastrook, nog vers in het geheugen, laat het land zo zien dat het bereid is desnoods een oorlog te voeren op meerdere fronten. De Israëlische minister van Defensie, Benny Gantz, liet er geen misverstand over bestaan dat Israël klaar is voor de strijd met de Islamitische republiek.
Ook die stevige taal vanuit Jeruzalem heeft een doel. De pas aangetreden Israëlische regering onder leiding van premier Bennett is namelijk een mix van linkse en rechtse partijen en wordt mede in het zadel gehouden door een kleine Arabische partij. En dus hoopt Iran dat bij de eerste de beste schoten op de Joodse Staat de regering in Jeruzalem uiteen zal vallen. Dat zou kunnen, maar ook dan zal er zeker geen chaos uitbreken in Israël. Wanneer Israël in zijn bestaan bedreigd wordt, sluiten ook daar de rijen zich. Daarbij is het leger, dat uiteraard opereert onder verantwoordelijkheid van de regering, voor z’n operationele slagkracht niet afhankelijk van kibbelende politici in de Knesset.
Alle ontwikkelingen zijn voor de Verenigde Staten en de EU, die hopen de nucleaire deal met Iran die door voormalig president Trump is opgezegd weer nieuw leven in te blazen, een duidelijke waarschuwing dat het levensgevaarlijk is met Iran zaken te doen. Wat Teheran ook ondertekent, het doel van alles blijft de vernietiging van Israël. De raketten van Hezbollah zijn daarvan het zoveelste bewijs.
