„Alles is weg”, verzucht Lisa Kemp. De medewerkster van de reformatorische zorgorganisatie Siloah wijst donderdagmiddag naar de zwartgeblakerde restanten van de afgebrande zorgboerderij Leidsche Hoeven in Tricht, nabij Geldermalsen. Puin alom. Het dak is ingestort, zonnepanelen slingeren rond. De jonge vrouw wijst naar boven. „Daar zat ik vanmorgen gewoon nog te werken. Nu is je vertrouwde plek ingestort.”

Tientallen mensen met een beperking en hun begeleiders kwamen donderdag met de schrik vrij.

„Dit is heel confronterend”, zegt Siloah-medewerkster Alexia de Weert, wijzend naar geblakerde rekken temidden van de puinhopen. „Daar stonden de appeltaarten op.” Haar collega Machteld Alderliesten: „We stonden lekker taarten te bakken. Toen ging het brandalarm. Mijn cliënt is doof, die moest ik aantikken.”

Pittig was dat een vrouw in een rolstoel van een bovenverdieping moest worden gehaald. „Ik zag al rook naar boven komen en dacht: we hebben niet veel tijd. Ik ben gestopt om een evacuatiestoel vast te maken. Zo’n ding kun je van de trap af laten rollen. Maar dat is best nog wel een geregel. Ik kon de rust er niet voor vinden. Ik zag een sterke vrijwilliger. Hij heeft gelukkig de vrouw de trap af gedragen.”

Rook

Siloah-medewerkster Gerinda Spek kreeg eveneens heel wat te verstouwen. „Ik had een bespreking met een ouder van een cliënt, die zat in het restaurant te wachten. Toen hoorde ik het brandalarm en zag ik rook. Ik ben door het horecagedeelte gerend en zag de vlammen. Ik rende alle groepen langs om te kijken of iedereen was gevlucht.”

Haar collega’s knikken instemmend als ze zegt: „Het belangrijkste is dat iedereen, elke cliënt, in veiligheid is. Dat heb ik vandaag telkens bedacht toen ik hier rondliep.”

Nieuws in beeld

beeld William Hoogteyling

beeld William Hoogteyling

De afgebrande zorgboerderij in Tricht. Beeld RD

Fietssleutel

Tal van cliënten barstten in huilen uit. Kemp: „Ze werden verdrietig en maakten zich zorgen over hun spullen en over de dieren.” Haar collega’s: „Cliënten raakten in paniek bij de gedachte dat hun spullen zouden verbranden. Twee hebben er diabetes. Ze wilden hun spuit, hun scanner, hun tasje en hun fietssleutel terug.”

Alexia de Weert: „Ik heb heel veel tranen gezien. Tijdens de brand zongen begeleiders en cliënten, een groep van tientallen mensen, samen het lied: Wat de toekomst brenge moge.”

„Ik denk dat deze brand nog lang impact heeft op onze cliënten”, vertelt een van de Siloah-medewerkers. „Voor de meesten was deze zorgboerderij al een jaar of vijf een prachtplek. Ze bloeiden er op. Ze deden werk waar hun hart lag. En dan is dat er allemaal niet meer.”

Zo’n honderd brandweermensen bestreden de brand, zegt Marcel Jonkman, hoofdofficier van dienst bij de brandweer. Er werden negen blusvoertuigen ingezet. De brandweer gebruikte twee hoogwerkers. Vooralsnog is onduidelijk hoe de brand is ontstaan.

Hans Heikoop uit Tricht, eigenaar van het landgoed waarop de zorgboerderij staat, bekijkt de puinhopen. „De Heere leidt alle dingen. Hij werkt ook mee aan de wederopbouw. Het kost even wat tijd. Het zal een klus zijn. Maar dit gaat goedkomen.”

Heikoop was donderdagochtend actief op het erf toen het brandalarm afging. „Ik dacht eerst aan een oefening. Ik zat op een shovel en zag rookpluimen. Al snel sloegen de vlammen uit het gebouw.”

Nieuws in beeld

beeld William Hoogteyling

beeld William Hoogteyling

beeld William Hoogteyling

beeld William Hoogteyling

Vol rook

Heikoop wist alle dieren weg van het vuur te leiden. „De stal stond vol rook.” Een paar paarden en verder diverse koeien, geiten, varkens en kippen overleefden de brand.

Veel cliënten zijn verknocht aan de boerderij. „Ze waren heel emotioneel. Twee van hen heb ik bemoedigd. De cliënten komen hier normaal gesproken met bussen aan. Ze gaan aan het werk. Taarten bakken, appelsap persen, jam maken, fruitkisten timmeren, dieren verzorgen, maar bijvoorbeeld ook het inpakken van de Paulus, het zendingsblad van de Gereformeerde Gemeenten. Dan zien ze ineens hun gebouw verloren gaan. Dat trekken ze niet.”