Het Zuidoost-Aziatische Myanmar werd vrijdag getroffen door een hevige aardbeving met een kracht van 7.7 op de schaal van Richter. Het epicentrum van de beving lag in de centraal gelegen stad Mandalay, maar ook verder gelegen steden zoals Yangon, de hoofdstad Naypyidaw en zelfs het verre Bangkok, duizend kilometer verderop in Thailand, werden getroffen en liepen schade op.

Duidelijke cijfers over het aantal slachtoffers zijn er nog altijd niet, maar de aantallen lopen naar verwachting in de duizenden. Met name onder Myanmarese moslims lijkt het aantal slachtoffers hoog te zijn. Vanwege het middaggebed bevonden zij zich in groten getale in moskeeën door het hele land toen de aardbeving iets voor 1 uur ‘s middags begon. Velen kwamen zo onder het puin terecht.

Informatie over het rampgebied in Myanmar is beperkt. Het land gaat al meer dan vier jaar gebukt onder een repressief militair bewind. Toch is het gelukt om mensen te spreken die de beving meemaakten.

Plunderen hulpgoederen

Ann (vanwege veiligheidsredenenen niet zijn echte naam) woont in de zwaarst getroffen stad Mandalay en had net lunch met zijn familie toen de grond begon te schudden. „In het begin dacht ik dat het aan mij lag, dat ik zelf duizelig was. Maar al snel werd de beving heel hevig. Gelukkig wisten we met de hele familie op tijd buiten te komen. Ons huis liep een paar lelijke scheuren op, maar bleef gelukkig overeind staan. We verblijven nu uit voorzorg op het kantoor van mijn oom.”

In het zuidelijker gelegen Yangon bracht Hein Htet de middag door bij zijn oma. „Het begon rustig, ik dacht er niet veel van. Kleine bevingen komen regelmatig voor. Maar opeens begon het hele huis te schudden. Mijn oma viel erg lelijk op de grond, en ik heb haar het huis uit moeten dragen. We hebben een uur op straat gewacht tot de grond ophield met schudden. Daarna bracht ik haar naar het ziekenhuis. Ze maakt het nu gelukkig weer goed.”

Een etmaal na de beving komt de humanitaire hulp maar moeilijk op gang. Het militaire regime heeft om internationale steun gevraagd, maar heeft een lange geschiedenis van het plunderen van hulpgoederen die bedoeld zijn voor de bevolking. Daarnaast woedt er ook al jaren een bloedige burgeroorlog door het hele land. Meer dan 60 procent van Myanmar is momenteel in handen van gewapende rebellen.

Staakt-het-vuren

Volgens Dokter Zaw Wai Soe, de Minister van Gezondheid in de oppositieregering van het gewapend verzet, probeert het militaire regime te voorkomen dat humanitaire hulp ook de gebieden bereikt die in handen zijn van rebellen. „De Russen, Chinezen en Amerikanen hebben allemaal hulp toegezegd. Maar deze hulp zal het land binnenstromen via de kanalen van het regime.”

Volgens Dokter Zaw zijn de rebellen momenteel in beraad om zelf een staakt-het-vuren af te kondigen van tien dagen. Dit om de toevoer van humanitaire hulp te bespoedigen. „We hopen dat de junta ook bereid is tot een stap zoals deze, maar ik betwijfel het. In de uren na de aardbeving heeft het militaire bewind zelfs dorpen gebombardeerd die in het getroffen gebied lagen. In een dorp vielen daarbij zeven slachtoffers. Er moet internationale druk komen op het militaire bewind om te zorgen dat de nodige hulp alle getroffen delen van het land bereikt.”