Blijf betrokken bidden om vrede voor Jeruzalem
Liefde voor Israël schuurt en doet steeds vaker pijn. Desondanks is er alle reden om je als christen blijvend verbonden te weten met het Joodse volk en dubbel verbonden te zijn met Messiasbelijdende Joden.
Het is niet eenvoudig om anno 2025 als christen uiting te geven aan je betrokkenheid op Israël. Steeds meer christenen kiezen er daarom voor om in het openbaar te zwijgen. Alles wat ook maar riekt naar Israël ligt immers hypergevoelig. Publieke steun aan het Joodse volk roept soms zelfs geweld op.
Naarmate de oorlog tussen Israël en Hamas voortduurt, wordt ‘Israël’ ook binnen de kerken een steeds heikeler onderwerp. Het vurige, betrokken gebed dat in oktober 2023 alom op de kansels klonk, is afgezwakt of in sommige gevallen zelfs verstomd. Een enkele voorganger durft het zelfs aan om in het gebed Israël te betichten van genocide (RD 27-12).
Deze omslag komt niet uit de lucht vallen; het is ingewikkeld geworden. Nieuwsberichten onthullen dat goed en kwaad geen exclusieve volkseigenschappen zijn. Wat er in Gaza plaatsvindt, illustreert op verdrietige wijze dat ook niet alles wat Israël doet per definitie juist is.
Brochure
Hoe verhouden we ons als christenen in deze tijd tot Israël? Een groep van elf predikanten en theologen publiceerde recent een Bijbels-theologische verantwoording van het werk van de Stichting Steun Messiasbelijdende Joden (SSMJ). Zij motiveren op grond van de Bijbel de christelijke verbondenheid met het Joodse volk en de dubbele verbondenheid met Messiasbelijdende Joden.
Deze brochure biedt niet alleen handvatten voor het werk van SSMJ. De inhoud is ook behulpzaam voor christenen die zich in deze tijd moeten verantwoorden voor hun betrokkenheid op Israël. Het beknopte pamflet geeft tien redenen voor het goed recht van een betrokken theologische houding ten opzichte van het Joodse volk en Messiasbelijdende Joden in het bijzonder.
De rode lijn van de brochure is die van een onopgeefbare verbondenheid met Israël. Die verbondenheid staat los van de actualiteit. Ze heeft alles van doen met de verkiezing van het Joodse volk door God Zelf. Hij heeft Zich ondanks het Joodse volk aan Joden verbonden: „Ik ben de HEERE, uw God” (Exodus 20:2). Dit was een soevereine keuze van God en vormt voor Israël daarom geen reden om zich te verheffen (Deuteronomium 7:7).
Schatplichtig
God heeft met Zijn keuze voor Israël alle volken voor ogen. Hij belooft het Abraham en zijn nakomelingen: „In u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden” (Genesis 12:3). De HEERE houdt woord. Zijn trouw aan deze belofte blijkt in het bijzonder uit de komst van Jezus Christus. De Joodse Messias is met recht ook tot zegen voor de gelovigen uit alle naties, stammen, volken en talen.
Als christelijke niet-Jood heb je geen reden om je te verheffen boven het (deels ongelovige) Israël (Romeinen 11:18). Integendeel, gelovigen uit de (heiden)volken zijn schatplichtig aan het Joodse volk voor alle geestelijke weldaden die zij ontvangen (Romeinen 15:27). Dit leidt tot een bijzondere verbondenheid met het Joodse volk.
Met Joodse volgelingen van Jezus Christus is er zelfs sprake van een dubbele verbondenheid. Messiasbelijdende Joden vormen immers samen met de gelovigen uit de volken het ene lichaam van Christus. Jezus de Messias heeft de tussenmuur die scheiding maakte tussen Joden en heidenen weggebroken (Efeze 2:14). En alleen samen komen we tot een beter verstaan van de „breedte en lengte en diepte en hoogte” van Gods liefde die Hij in Zijn Zoon heeft bewezen (Efeze 3:18-19).
Onvoorwaardelijk
Gods verbondenheid met Israël heeft een duurzaam karakter (zie Jeremia 31:35-37). Ook in onze tijd is zichtbaar dat God blijvend betrokken is op het Joodse volk. Zo wakkert het groeiende aantal Messiasbelijdende Joden wereldwijd de verwachting aan van het beloofde massale geestelijke herstel van Israël (Romeinen 11:26).
Gods verbondenheid met Israël is ook onvoorwaardelijk (zie Genesis 15:17-18). Het Joodse volk is niet volmaakt. Ongeloof en zonden belemmeren de vervulling van Gods onvoorwaardelijke verbondsbeloften echter niet. De HEERE staat Zelf garant voor de realisatie ervan.
Dit ontneemt Israël niet zijn verbondsverplichtingen. Het Joodse volk is geroepen om als een heilig volk getuige te zijn van de ene ware God (Exodus 19:6). En met het oog op de actualiteit: de vreemdeling in zijn midden lief te hebben (Leviticus 19:34) en in tijden van nood te vertrouwen op de HEERE en niet slechts op Merkavatanks en Iron Domeluchtafweer (zie Psalm 20:8).
Vijanden
Een christen die het Joodse volk miskent, doet de God van Israël verdriet. Ook ontneemt hij zichzelf geestelijke vreugde en zegen (zie Genesis 12:3). Daarnaast verloochent een christen in dat geval zijn eigen identiteit: men zaagt de tak af waarop men zelf zit (Karl Barth).
En wat als onze ”oudste broer” niet op zijn plaats zou zijn (een gevaar dat ook levensgroot is voor de kerk)? Dan laten we het Joodse volk niet aan zijn lot over; we zijn aan elkaar gegeven! Het verdiept onze existentiële betrokkenheid en intensiveert het gebed om de spoedige komst van Gods sjalom voor Jood en niet-Jood.
Ondertussen zitten we ook niet stil. We blijven het Joodse volk steunen en bemoedigen; in het bijzonder de Joodse „huisgenoten van het geloof” (Galaten 6:10). Ook in deze donkere tijd verspreiden Messiasbelijdende Joden in daad en woord het licht van het Evangelie. Sommigen van hen blijven uit overtuiging zelfs uitreiken naar Palestijnse broeders en zusters (RD 11-10). Zij houden daarmee de hoop op betere tijden levend.
De auteur is werkzaam als theologisch medewerker bij de Stichting Steun Messiasbelijdende Joden (SSMJ). Hij schreef dit artikel in samenspraak met de betrokkenen bij de Commissie Theologie van SSMJ. De genoemde brochure is gratis te downloaden via messiasbelijdendejoden.nl
