Een louter spirituele, apolitieke islam bestaat niet
De politiek wordt in de islam als een belangrijk instrument beschouwd om heel de wereld aan Allah te onderwerpen. Daarom lukt de ”scheiding van moskee en staat” niet in islamitische landen.
„Het is broodnodig dat er een publiek debat op gang komt in Europa, zodat we gaan begrijpen wat de islam inhoudt”, aldus Willem-Gert Aldershoff (RD 13-2). Ik heb zelf de laatste jaren diverse boeken gelezen om iets te kunnen begrijpen van wat de islam inhoudt. Bijna al deze boeken zijn niet in het Nederlands verkrijgbaar. In Duitsland is een ruim aanbod van boeken over de islam, geschreven door ex-moslims of door moslims die kritisch omgaan met hun geloof. Bekende namen zijn Hamad Abdel Samad, Seyran Ateş, Ahmad Mansour. In de Duitse media worden zulke auteurs uitgenodigd voor gespreksprogramma’s om hun mening te geven over actuele ontwikkelingen.
Collectieve huiver
Hoe kan het dat zulke boeken in Nederland nauwelijks beschikbaar zijn? Waarom is er in de media geen plek voor moslims die zakelijk spreken over de islam? Is er geen behoefte aan? Eerder lijkt het erop dat er een collectieve huiver is gekomen, waardoor alle zakelijk en kritisch spreken over de islam wordt geweerd. De paradox van Nederland: in het vrijgevochten Nederland, waar niks heilig is en alles mag worden bespot, is men doodsbang om iets te doen wat moslims zou kunnen storen.
In het vrijgevochten Nederland, waar niks heilig is, is men doodsbang om iets te doen wat moslims zou kunnen storen
Toen Mona Keijzer, minister van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening, haar uitspraak deed over Jodenhaat onder moslims, werd ze dan ook meteen publiekelijk terechtgewezen, ook al was haar uitspraak waar. ”Gij zult moslims niet kwetsen” lijkt het onuitgesproken gebod in het Nederland van nu. Dus hoe een „publiek en zakelijk debat over de islam” in ons land kan worden gevoerd, is zeer de vraag. Daarvoor is wel moed nodig, om de huidige angstcultuur te doorbreken.
„Verraders van de islam”
Een ander punt dat Aldershoff aanhaalt, is dat de islam moet worden losgemaakt van de politiek. „Het is de hoogste tijd de islam te ontdoen van zijn politieke lading, zodat slechts de spirituele inhoud overblijft”, aldus de auteur. Maar kan dat? „Islam is politiek”, zei ayatollah Khomeini destijds. De islam heeft nu eenmaal de missie om heel de wereld ”dar al islam” te maken, want heel de wereld moet zich onderwerpen aan Allah. De politiek wordt in de islam als een belangrijk instrument beschouwd voor het bereiken van dat doel. Daarom lukt de ”scheiding van moskee en staat” niet in islamitische landen. Waar dat wel gebeurt, worden de regeringsleden gezien als westers, als ongelovig en als verraders van de islam en moeten ze worden verdreven en vervangen door echte moslims.
Een islam die zich laat verdrijven uit de publieke ruimte en die zich beperkt tot de spirituele binnenkamer bestaat dus niet. Realistischer is het om in Nederland en in Europa de islam te onderkennen als politieke macht en deze macht vanuit –harde– democratische principes tegemoet te treden.
De auteur is hervormd predikant, werkzaam in de forensische kliniek Veldzicht, Balkbrug.
