Allereerst een oprechte bekentenis. Simpel gezegd: Ik heb geen idee wat Donald J. Trump precies vindt van abortus. Mijn vermoeden is dat de voormalige president zelf ook niet weet wat hij daar echt van denkt. Zelf zegt hij dat zijn politiek transactioneel is. Voor wat hoort wat. Zijn basale politieke raamwerk is een combinatie van persoonlijkheid en populisme. Wat betreft de aanstaande verkiezingen gaat het er ten aanzien van abortus en tal van andere zaken om wat een regering-Trump zou doen versus een regering-Harris. Dat levert een veel duidelijker beeld.

Politieke kans

De verkiezingsronde van 2024 is tot nu toe traumatisch geweest voor prolifestemmers. En met de naderende verkiezingsdag zal dit waarschijnlijk alleen maar erger worden. Trump heeft meermalen zijn prolifesupporters tegen zich in het harnas gejaagd. Zo postte hij op zijn Truth Socialplatform dat zijn tweede termijn „geweldig is voor vrouwen en hun reproductieve rechten”. Het gebruik van deze term is een duidelijke en vooropgezette poging om een ruk richting de abortusbeweging te maken zonder het woord zelf te gebruiken. Dat is immers de reden waarom de prochoicebeweging de term ”reproductieve rechten” heeft bedacht. Vervolgens maakt Trump het nog bonter door in een interview te weigeren zich uit te spreken tegen een referendum over  abortusrechten in de staat Florida. Toen de prolifebeweging verontwaardigd reageerde, zei Trump dat hij tegen zou stemmen.

Analisten ter linker- en ter rechterzijde zagen duidelijk wat er aan de hand was. Andrew C. McCarthy van het blad National Review herinnerde de (rechtse) prolifeflank aan zijn artike l van een jaar geleden: ”Trump toegewijd aan politieke kansen, niet aan de prolifezaak”. Aan de andere kant van het spectrum  constateerde  rechtsgeleerde Mary Ziegler: „Trump heeft het verkiezingsseizoen besteed aan het geven van vage antwoorden, in de hoop antiabortuskiezers dichtbij te houden zonder alle anderen van zich te vervreemden.” Een catastrofale strategie, zoals Trump nu heeft geleerd. Tenminste, dat hopen we.

Hooggerechtshof

Als het gaat om abortus, heeft Trump een lange historie. Feitelijk was hij jarenlang prochoice. Zijn zus, die volgens Trump een geweldige kandidaat zou zijn voor het hooggerechtshof, was een federale rechter die prochoice was. Met de verkiezingen van 2016 leek alles te veranderen, zelfs al aan het begin van de voorverkiezingen. Trump greep de kans om de strijd in te gaan als verdediger van het ongeboren leven. Hij onderstreepte dit door te beloven bepaalde kandidaten te nomineren voor het hooggerechtshof. Tijdens een debat met de democratische kandidaat Hillary Clinton was Trump vol vuur over de abortuskwestie. Zijn regering kwam met belangrijke beleidsbeslissingen en publieke verdediging van de prolifezaak. In 2022 waren zijn drie kandidaten voor het hooggerechtshof cruciaal voor het terugdraaien van de afschuwelijke uitspraak in de zaak Roe vs. Wade uit 1973.

Lees ook

Hooggerechtshof VS schaft landelijk recht op abortus af​

Maar toen werd alles anders. Met de uitspraak van het hooggerechtshof had de prolifebeweging een enorme mijlpaal bereikt. De abortuskwestie werd een federale aangelegenheid. Toen bleek echter dat de steun voor de zaak van het ongeboren leven veel kleiner was dan we dachten. Prompt werden abortusrechten het speerpunt voor de ”partij van abortus”, ook wel bekend als de Democratische Partij. Anno 2024 voert vicepresident Kamala Harris de meest radicale proabortuscampagne ooit. Haar running mate, gouverneur Tim Walz van Minnesota, tekende na de uitspraak een zeer radicale abortuswet, die nog veel liberaler was dan ”Roe vs. Wade” en vrijwel elke beperking op abortus onmogelijk maakt.

Dit bood Trump een geweldige kans. Maar die vergooit hij. Hij wijst niet op de radicaliteit van Harris-Walz maar probeert zich richting een soort kunstmatig (en schijnbaar bewegelijk) eiland van vaag beleid te manoeuvreren. Terecht veroordeelt hij late abortus, zelfs tegen de flagrant onjuiste voorstellingen van de mainstreammedia in. Berucht is zijn uitspraak dat het verbod in Florida op abortus na zes weken „te kort” is maar hij sprak zich intussen uit tegen een poging dit verbod in te trekken. Hij lijkt te begrijpen dat hij onmogelijk kan winnen als prolifestemmers thuisblijven.

Liberaal

Terug naar wat Trump nu echt denkt over abortus. Dat weet ik nog steeds niet. Maar ik zie wel twee zaken opdoemen. Ten eerste dat, als Harris de verkiezingen wint, we de meest radicale proabortusregering in de Amerikaanse geschiedenis krijgen. Zelfs als Trump zijn verzet tegen federale abortuswetgeving onderstreept. Harris eist een federale abortuswet. Zo’n wet zou veel verder gaan dan ”Roe vs. Wade”. Kijk maar naar Minnesota. Ten tweede weet ik dat een regering-Trump veel meer prolife zal zijn als het gaat om beleid,  wetgeving, federale benoemingen en nominaties. Dat is een reële inschatting. In mijn optiek zeg ik nu slechts hardop wat voor elke waarheidsgetrouwe waarnemer duidelijk moet zijn.

Na Trumps uitspraak over reproductieve rechten en zijn miskleun tijdens het interview over het referendum in Florida sprak prolifeactivist Lila Rose zich duidelijk uit tegen de verwarring die het kamp-Trump veroorzaakte. „De gekozen standpunten maken het voor prolifestemmers onmogelijk om op hem te stemmen.” En ze heeft gelijk. Velen van ons hebben dit signaal zo sterk mogelijk willen afgeven. Helaas is dit ten aanzien van het Republikeinse partijprogramma voor 2024 niet gelukt. Ondertussen blijft dat wel mijlenver verwijderd van de visie van Harris-Walz op deze kwestie.

Lees ook

Republikeinse Partij schrapt afwijzing homohuwelijk

Dubbelzinnig

Waar het uiteindelijk op neerkomt, is de vraag wat een regering-Trump zou doen ter verdediging van het ongeboren leven in vergelijking met een regering-Harris. Het is niet moeilijk om het enorme verschil daartussen op te merken. Het zou extreem oneerlijk zijn dat te ontkennen. Helaas is oneerlijkheid overal om ons heen en media zullen die maximaal uitbuiten.

Onlangs merkte Trump op dat abortus geen zaak is „die op ons afkomt”. Maar hij moet begrijpen dat hij niet zonder heel forse steun vanuit de prolifebeweging kan. De andere partij is niet onder de indruk van zijn dubbelzinnigheid, terwijl voor zijn achterban elke verwarring een bedreiging is. Wat Donald Trump over abortus denkt, houdt prolifekiezers zeker bezig. Diezelfde kiezers houden zich echter veel meer bezig met wat Trump zou doen als hij voor de tweede keer in de Oval Office zou komen. Hij heeft nog maar heel weinig tijd om dat duidelijk te maken. In de wetenschap dat de belangrijkste vraag niet is hoeveel proabortuskiezers tégen hem zullen stemmen, maar hoeveel prolifekiezers vóór hem zullen stemmen.

De auteur is rector van het Southern Baptist Theological Seminary in Louisville.
Bron: World Magazine