Peertjes in siroop
Wecken als conserveringsmethode lijkt te zijn herontdekt: de potten die ervoor nodig zijn koop je gewoon bij de HEMA en Dille en Kamille. Het is een traditionele manier om voedsel lang houdbaar te maken. Potten met sperziebonen, soep en ingemaakt fruit kun je gerust een tijdje uit het oog verliezen.
Met mogelijk als gevolg dat ze uiteindelijk helemaal nooit worden opgegeten – dacht ik toen ik op Open Monumentendag in iemands stokoude kelder liep en daar een uitgebreide collectie volle weckpotten zag staan. De inhoud was ietwat verkleurd, er lag een dikke laag stof op de deksels en de etiketjes waren zo verweerd dat niet meer leesbaar was wat erin zat en wanneer dat in glas was gestopt. Een paar weken eerder zag ik op een fair op een kraam vol verse conserven ook al van die oude volle potten staan. De mevrouw die er de baas over was, vertelde dat ze er recent nog een had opengemaakt. Het smaakte na ettelijke decennia nog prima.
Van de weeromstuit besloot ik het zelf eens te proberen. Een weckketel zoals mijn moeder die had, bezit ik niet. Maar in een grote pan gaat het ook. De werkwijze keek ik af van weckenonline.eu. Binnen een jaar hoop ik deze peertjes toch wel een keer opgegeten te hebben. Met een bolletje ijs misschien, of als vulling in een cake of taart.
beeld Geertje Bikker-Otten
beeld Geertje Bikker-Otten
beeld Geertje Bikker-Otten
