Stormpad Leersum
De storm die op 18 juni 2021 in de bebouwde kom van Leersum grote schade aanrichtte, ging ook het omliggende bos niet voorbij. Utrechts Landschap realiseerde er het Stormpad, met een houten vlonder die het gebied vol gevelde dennen doorkruist.
Al voordat we het Stormpad daadwerkelijk hebben bereikt, verandert er iets in het bos. Het wordt lichter, vooral aan de noordkant. Al snel is duidelijk hoe dat komt. Er is geen bos. Of, juister gezegd, er is geen bos meer.
Uit de forse onweersbui die op de bewuste vrijdag over Nederland trok, stortte boven Leersum een grote hoeveelheid koude lucht omlaag. Dat veroorzaakte een valwind waar geen boom tegen bestand was.
Het effect van de valwind is heel plaatselijk, zien we even later, als we de houten loopbrug die zich een paar meter boven de grond bevindt opklimmen. Het ene stuk bos is met de grond gelijkgemaakt, terwijl even verderop nauwelijks schade te zien is.
Utrechts Landschap koos ervoor de omgewaaide bomen in dit gebied zo veel mogelijk te laten liggen, om te kunnen zien hoe de natuur zich in de loop der jaren weer herstelt. Daarbij dachten de mensen van de stichting niet alleen aan zichzelf, maar ook aan de natuurliefhebber die het gebied bezoekt. Het Stormpad geeft wandelaars een beeld van de ontstane schade én van de veerkracht van de natuur.
Ruim drie jaar na de storm is de schade die het noodweer veroorzaakte nog steeds indrukwekkend zichtbaar. De grond ligt bezaaid met tientallen meters lange dennenstammen. Op de ene plek plat op de grond op een rij, even verder kriskras over elkaar heen. Ontelbare paddenstoelen hebben bezit genomen van het dode hout. Jonge naaldboompjes en plukken struikgewas geven de kale bosbodem weer wat kleur.
De route is een echt kinderpad. Op het deel waar geen vlonder ligt, vind je stammen waar je overheen moet klauteren, of die –gestut en wel– zo hoog over het pad heen liggen dat je er lekker aan kunt slingeren.
Het Stormpad is niet lang. Na 800 meter kun je ervoor kiezen dezelfde route terug te lopen, maar wij besluiten het Breeveen op te gaan. Langs de rand van dat heidegebied loopt een pad dat ons na 2,5 kilometer weer terugbrengt op de plaats waar we nu staan.
De heide heeft op deze kille novemberdag niet veel kleur, maar in combinatie met de grijze lucht en de bosrand in de verte vormt het toch een mooi geheel. Zonder ook maar één keer te vragen hoe ver het nog is, lopen de kinderen het zandpad rond het Breeveen uit. Voor we het weten staan we weer aan de voet van het Stormpad. Het is zeker geen straf om dat nog eens te lopen, de ontwortelde en afgeknapte dennen blijven imponeren.
beeld RD
beeld RD
