Mijn pijn en verdriet heb ik kennis genomen van het artikel ”Transformatie in plaats van transitie” (RD 6-9) waarin een aantal predikanten hun mening ten beste geven ten aanzien van het onderwerp genderdysforie. Pijn vooral door de toon waarin het stuk geschreven is en de grove generalisaties en insinuaties die gemaakt worden. Hun manifest doet in veel opzichten denken aan de Nashvilleverklaring die enkele jaren geleden is uitgebracht en veel commotie heeft veroorzaakt. Hebben dominees dan niets geleerd? Zonder toelichting wordt de keus voor transitie gekoppeld aan het eerste, zesde, negende en tiende gebod. Alsof dit nog niet genoeg is wordt er aan toegevoegd dat het een „totale miskenning” is van het feit dat God als Schepper van het leven ons geslacht heeft bepaald.

Pas na deze oekaze –zowel tegen genderideologie als tegen transitie– komt de nood aan bod van mensen die met genderidentiteitsvragen kampen. Een nood, die vervolgens ook theologisch weggewuifd wordt, alsof transformatie (bekering) de ‘oplossing’ is voor transitie en de gevoelens van genderdysforie wegneemt.

Schaamte

Wie gesproken heeft met mensen die worstelen met genderdysforie, weet dat het hier gaat om een uiterst complex en gevoelig onderwerp. Een onderwerp waar veel mensen die het aangaat vaak alleen met veel schuchterheid en schaamte over durven te spreken (zeker binnen de lezerskring van het RD en de hoorderskring van de betreffende predikanten). Een onderwerp dat medisch-ethisch, pastoraal en theologisch ingewikkeld is door zijn veelheid aan perspectieven.

Binnen reformatorische kring is er in de vorige eeuw vanuit het Lindeboom Instituut een rapport uitgebracht met daarin verschillende lijnen en met ruimte voor nuance. Ik weet dat ook nu instellingen op reformatorisch erf al enige jaren bezig zijn met een bezinning over dit gevoelige thema en daarbij ook verschillende deskundigen raadplegen.

Wat beweegt de groep predikanten om na een conferentie van een dag met gelijkgezinden zo ongezouten hun mening te geven? Hoeveel mensen hebben zij werkelijk gesproken die hier mee kampen? De bezinning op het pastorale aspect moet nog aan bod komen in een volgende bijeenkomst. Alsof er nog behoefte is aan pastoraat na zo’n theologisch bombardement.

Onverteerbaar

De zorgen die de auteurs uiten ten aanzien van ontwikkelingen in de samenleving kan ik billijken en deel ik ook tot op zekere hoogte. Dat men oproept tot grote terughoudendheid ten aanzien van geslachtsveranderende behandeling kan ik ook nog volgen. Maar de absolute en veroordelende taal die gebezigd wordt is onverteerbaar en is niet in de geest van Christus. Ik schrijf dit met verdriet en met respect voor individuele personen.

Men verwijt de genderideologie dat zij mensen met genderdysforie als wapen gebruikt in de omverwerping van de maatschappelijke orde, maar men begaat de omgekeerde fout door in de strijd tegen deze ideologie onnodig slachtoffers te maken. Het zou de auteurs sieren als zij naar deze mensen excuus zouden maken en hun toon zouden matigen.

De auteur is hoogleraar endocrinologie aan het Amsterdam UMC en betrokken bij de zorg aan transgenderpersonen.