Zo’n 250 personen uit reformatorische en evangelische kerken, migrantengemeenten en het onderwijs bezochten in Alblasserdam de studiedag over transgenderisme.

Drs. Elise van Hoek-Burgerhart zei in haar lezing dat naar schatting 0,7 procent van de mannen en 0,6 procent van de vrouwen lijdt aan een vorm van onvrede met het eigen geslacht. „De kans dat u in de kerk of in de klas zo iemand ontmoet, is dus heel erg klein, maar neemt wel toe, want het aantal hulpvragen bij de transgenderzorg stijgt explosief.”

Van Hoek, manager onderzoek en beleid bij de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV), wees erop dat jongeren onder meer door sociale media worden beïnvloed. „Tiktokfilmpjes over transities worden duizenden keren beken.” Ook zei ze dat binnen het onderwijs „actief andere opvattingen over geslacht worden uitgedragen”, onder meer door kenniscentrum Rutgers en door informatie van belangenorganisaties als het COC en Sekspraat die in schoolboeken terechtkomt.

Kinderen krijgen, aldus Van Hoek, ook op christelijke scholen „kennis overgedragen die niet op feiten berust en het gros van de ouders onbekend is. Dit is de omgekeerde wereld. Zouden ouders niet leidend moeten zijn in de identiteitsontwikkeling en seksuele vorming van hun kinderen?” Ze vroeg aandacht voor de opvoeding en begeleiding van jongeren. „Verdiep je in hun leefwereld, ook op sociale media. Durf grenzen te trekken in de apps die ze hebben en de filmpjes die ze bekijken.”

Van Hoek adviseerde ouders de lesboeken van hun kinderen voor biologie- of maatschappijleer eens door te bladeren. „Bevraag andere ouders en schroom ook niet de school aan te spreken.” Ook wees ze op het belang van een „diepgaande en positieve theologische waardering en onderbouwing van seksualiteit en lichamelijkheid. Vraagt dit geen actie?”

Vrijheid en gelijkheid

Prof. dr. Andreas Kinneging, hoogleraar rechtsfilosofie aan de Universiteit Leiden, gaf in zijn cultuurhistorische inleiding aan dat het bij transgenderisme ten diepste gaat om „vrijheid en gelijkheid”, zaken die al een belangrijke rol speelden bij de Franse Revolutie en in het Verlichtingsdenken. Ook trok hij lijnen naar de Romantiek.

In het christelijk geloof staan andere waarden centraal, zei de hoogleraar. „Het gaat erom dat men strijdt tegen zijn zonde en ernaar streeft met Gods hulp een goed mens te zijn. Dan gaat het om deugden als wijsheid en liefde. Die hebben niets met iemands sekse of gender te maken. De geslachtsoperatie lost in die zin dan ook niets op. Je verandert van geslacht, maar je neemt in je nieuwe leven jezelf mee.”

Kinneging wilde een transitie desondanks niet „iets slechts” noemen. „Ik vermoed dat Augustinus en Calvijn het zouden scharen onder de adiafora, de dingen die er weinig of niet toe doen. Het kan wel iets slechts wórden, maar dat wordt het pas als men het op de plaats stelt van de dingen die veel belangrijker zijn: het zielenheil en de daarmee verbonden deugden en plichten.”

Ds. C. Sonnevelt, predikant van de gereformeerde gemeente te Alblasserdam, zei dat mensen die lijden aan genderdysforie vaak niet worden begrepen. „Als christenen en kerken worden wij geroepen tot bewogenheid, empathie en steun.” Intussen wordt „een complete generatie gehersenspoeld.”

De predikant zei dat vooral de positie van meisjes hem aan het hart gaat. „Meisjes die zich in hun puberteit vaak zo onzeker voelen, die op zoek zijn naar zichzelf, die zich vergelijken met hun leeftijdsgenoten, die –wat overigens helemaal niet vreemd is op die leeftijd– twijfelen aan zichzelf en aan hun identiteit, maar die met een stukje liefdevolle leiding en inspirerende voorbeelden van volwassenen hun weg wel zullen vinden.”

Ze worden evenals hun mannelijke leeftijdsgenoten „opgewekt om vrijelijk te experimenteren met hun seksualiteit. Het zijn deze meiden die wordt wijsgemaakt dat hun biologische bepaaldheid ten diepste niets te maken heeft met wie ze zijn en die via hun mobieltje constant blootgesteld worden aan de ideologische agenda van influencers, reality stars, zwaar gesubsidieerde ngo’s en politiek-correcte nieuwsmedia die allemaal hetzelfde liedje zingen: jij beslist over je leven, jij bent wie je wilt zijn; en als je denkt dat je in het verkeerde lichaam zit, dan zullen wij je helpen om dat recht te zetten.”

In zijn Bijbels-theologische betoog wees de predikant op de schepping en de scheppingsordeningen, die zowel in het Oude als het Nieuwe Testament naar voren komen. Ook ging hij in op „Gods heilzame wet.” „Om met het zesde gebod te beginnen: het is duidelijk dat een geslachtsveranderende operatie het lichaam kwetst en verminkt. Ook na de chirurgische ingreep blijft veel medicatie nodig om het omgebouwde lichaam als het ware in toom te houden.”

Over het tiende gebod zei hij: „Het verbod om verkeerde begeerten en verlangens te koesteren en na te streven heeft als positieve keerzijde het gebod om tevreden te zijn met wat de Heere ons toeschikt in dit aardse leven.” Hij noemde het „begrijpelijk” dat het voor mensen met genderdysforie moeilijk is om hiermee in te stemmen. „Het is dan ook geen gemakkelijk weg die de Heere wijst.”

De predikant wees op de „verlossing die er is in Christus Jezus voor allen die met hun nood en zonden bij Hem leren schuilen. Het is een verlossing die wij allen nodig hebben.” Hij vroeg aandacht voor „bewogenheid en liefde” in de Bijbelse zin van het woord. „Juist vanuit echte bewogenheid en liefde zouden wij niet mee moeten gaan met de wind die er alom waait. De tolerantie van vandaag lijkt zo liefdevol, maar is ten diepste vaak een gebrek aan wezenlijke liefde en echte belangstelling voor de ander.”

Bekering

De christelijke gereformeerde emeritus predikant ds. H. H. Klomp biedt sinds 1984 pastorale begeleiding aan mensen met transgendergevoelens. Hij wil vasthouden aan de lijn dat God de mens –mannelijk en vrouwelijk– schiep naar Zijn beeld. „Ik vrees dat we als land en volk en vorstenhuis die Bijbelse notie kwijt zijn. Soms vrees ik ook dat we die als kerken aan het kwijtraken zijn.”

Begin jaren tachtig dacht de predikant: „Als dat nare gevoel dat je in een verkeerd lichaam zit een gevolg is van onze diepe val in Adam, mag je dan misschien proberen daar iets aan te doen?” Hij is daarvan teruggekomen. Ds. Klomp wees erop dat een vrouw die een transitie had ondergaan achteraf zei dat ze zich niet had laten opereren als ze eerder tot bekering was gekomen. De praktijk leert, aldus de predikant, dat veel mensen die kozen voor transitie „uiteindelijk het geloof vaarwel hebben gezegd. Dat is aangrijpend.”

De nood bij mensen die worstelen met genderdysforie is groot, zei de oud-voorzitter van de inmiddels opgeheven christelijke werkgroep transseksualiteit. „Ik hoop dat u een hart hebt voor mensen met deze verdrietelijkheden en een hoofd met Goddelijk licht bestraald, dat denkt vanuit Gods Woord. Als we ons daar niet aan houden, is er geen perspectief. En ik hoop dat u een hand hebt die is aangeraakt door de genade van de Heere. Dan zult u ontfermend, barmhartig en vol bewogenheid zijn om samen achter de Heere aan te gaan.”