Nederland raakt vol, overvol. Dat geluid wordt niet alleen door de PVV van Wilders verdedigd. Het klinkt ook binnen orthodox-christelijke kring. „Er zijn inmiddels zo veel asielzoekers dat er niet één meer bij kan. Goed dat de instanties streng zijn. Misschien zou het nog wel een tandje meer kunnen zijn.” Dat zijn zo ongeveer de stemmen die bij veel trouwe kerkgangers zijn te beluisteren.

Onbegrijpelijk is dat niet. Want er zijn de laatste vijftien jaar veel vreemdelingen in ons land gekomen. Wanneer de overheid geen maatregelen had genomen, waren het er nog veel meer. Dat de aanvraagprocedure voor asielzoekers streng is, daar is dan ook niks mis mee. Daarbij moet ook helder zijn dat wie uitgeprocedeerd is, het land uit moet.

Maar juist bij dat laatste zit een probleem. Vluchte­lingen die definitief hebben gehoord hier geen verblijfsstatus te krijgen, worden lang niet altijd binnen de kortste keren het land uitgezet. Soms zijn daarvoor aanwijsbare redenen. Bijvoorbeeld omdat terugkeer naar het thuisland –tijdelijk– niet mogelijk is.

Die periode tussen uitspraak en uitzetting grijpen deze mensen nogal eens aan om de illegaliteit in te duiken. Dat wordt bovendien nog eens gestimuleerd doordat er voor uitgeprocedeerden vaak geen adequate opvang beschikbaar is.

Dat gebrek aan goede opvang valt de overheid aan te rekenen. Die kwestie van ”bed, bad en brood” is nu punt van discussie binnen de regeringscoalitie. De PvdA wil dat dit wordt aangeboden aan uitgeprocedeerden, de VVD voelt daar niets voor. Het liberale standpunt krijgt binnen orthodox-protestantse kring vaak meer bijval dan de opvatting van de PvdA.

Wie echter, zoals reformatorische christenen voorstaan, de Bijbel als uitgangspunt neemt, moet toch voorzichtig zijn om zich de mening van de VVD toe te eigenen. De Bijbelse regel is dat de vreemdeling goed moet worden opgevangen en er zeker ook gezorgd moet worden voor ”bed, bad en brood”. Bij wet was bijvoorbeeld in het oude Israël geregeld dat vreemdelingen, net als de arme Israëlieten, recht hadden op het aren lezen, het deelnemen aan de oogsten in het sabbatsjaar en het jubeljaar. Vreemde­lingen werden in het rechtssysteem op gelijke wijze behandeld als de Israëliet. Zo stonden ook voor de bijwoners de vrijsteden open als ze zich per ongeluk schuldig hadden gemaakt aan doodslag. Kortom de juridische positie van de vreemdeling was stevig, zeker als men die vergelijkt met die bij de omliggende volken. Dat dit geen slapende wetsartikelen mochten zijn, is af te leiden uit de kritiek van latere profeten zoals Zacharia (7:10) en Maleachi (3:5).

In Bijbels licht is het onverteerbaar dat er in ons land mensen zijn die geen dak boven hun hoofd hebben. Daar moet te allen tijde voor worden gezorgd. Daar moet de overheid haar beleid op afstemmen, daar moeten kerken en christen de handen voor uit de mouwen steken.