In de Augustijnenkerk in Dordrecht klinken de eerste pianotonen van het lied ”Breng dank aan de Eeuwige” door de kerkzaal. Zangeres Tenira Sturm zet in, twee maten later valt de Zeeuwse tenor John Hoekman haar bij. De video van het optreden uit 2021 is zo’n 279.000 keer bekeken op het YouTubekanaal van de inmiddels 25-jarige Sturm. „Ik kan hier de hele dag naar luisteren”, reageert iemand. Een ander: „Dit had ik net even nodig. Wat een prachtig eerbiedig lied en mooi door jullie gezongen. Ik wens jullie Gods zegen.”

In 2022 stopt Tenira Sturm met haar baan bij een reisbureau om fulltime de muziekwereld in te gaan. Dat had ze op haar twaalfde, toen ze een van de winnaars van het Interclassic Music Concours was (een concours voor jonge talenten uit de reformatorische wereld), nooit verwacht. Toch treedt ze nu op als solist bij koren, schrijft ze zelf liederen, organiseert ze concerten met andere muzikanten en werkt ze als zangcoach. Een keuze die ze met volle overtuiging maakte, benadrukt ze meerdere keren tijdens het gesprek, dat plaatsvindt in een restaurant aan de boulevard van Scheveningen. Al blijft het soms ook een zoektocht.

Ze heeft een drukke periode achter de rug met alle kerstconcerten, en er komen weer allerlei nieuwe concerten aan. Tussen de voorbereidingen door is er tijd voor een gesprek, al was het nog niet gemakkelijk een datum te plannen. „Ik zit in een nieuwe fase, en soms loopt het allemaal nogal chaotisch”, geeft ze lachend toe. „Structuur aanbrengen is nog ingewikkeld, al is dat sowieso lastig in de muziek. Een negen-tot-vijfbaan is het niet, je werkt ook ’s avonds en in het weekend. Dat een dirigent je na tien uur in de avond belt is normaal, want die is dan net klaar met zijn koorrepetitie.”

Ze is wat zenuwachtig voor het interview, zal ze na afloop toegeven. „Het reformatorische muziekwereldje is klein en er wordt snel iets van je gevonden. Daar ben ik nog steeds af en toe verbaasd over. Zo bijzonder ben ik niet.”

Van die zenuwen is tijdens het gesprek weinig te merken. Ze praat rustig, zoekt soms even naar de juiste formulering en verwijst regelmatig naar de Bijbel die naast de theedoos op de tafel van het restaurant ligt. „Die heb ik meegenomen omdat je naar een specifieke tekst vroeg en ik wil wel goed kunnen citeren”, legt ze uit. „Ligt-ie niet in de weg van je opnameapparaat? Dat zou wat zijn hè, als je last hebt van een Bijbel.”

In 2022 ben je gestopt met je baan in de reiswereld om fulltime als zangeres te gaan werken. Was dat een lastige keuze?

„Het is niet zomaar een stap geweest, ik heb er lang over nagedacht. Ik vroeg me af wat Gods plan voor mijn leven was en ik piekerde daar veel over. Bovendien is de muziekwereld best onzeker: wat als er niet genoeg aanvragen binnen zouden komen? Je moet er financieel wel van kunnen leven. Het mooie is dat er steeds iets gebeurde als die twijfels weer naar boven kwamen. Zo kreeg ik in die tijd veel bemoedigingen van mensen die helemaal niet wisten dat ik zo piekerde. Dan liep ik in een boekwinkel en zei iemand ineens tegen me: „Je moet echt blijven zingen hoor.” Uiteindelijk mocht ik de keuze in geloof maken en was het helder: als dit Gods wil is, zal Hij het ook zegenen. En dan kun je alleen maar in vertrouwen die stap zetten. Ik heb die overgave wel echt moeten leren de afgelopen jaren. Toch zou ik het nu niet anders meer willen.”

Je zingt al sinds je twaalfde voor publiek. Hoe is het allemaal begonnen?

„Eerlijk gezegd ben ik er een beetje in gerold. Het zingen zat er wel jong in. Volgens mijn moeder was ik in de box al constant aan het zingen. En dat ben ik blijven doen. Ik hield gewoon van muziek. Mijn moeder vond dat ik een mooie stem had. Ze vroeg of ik een keer naar zangles wilde en dat leek me wel leuk. We zijn toen eerst naar een zangcoach gegaan; die gaf aan dat ik er zeker verder mee moest gaan. Daarna kwam ik bij een zangdocent terecht en schreef ik me in voor het Interclassic Music Concours van Peter Wildeman. Zo is het balletje gaan rollen.”

Zijn er ook nadelen aan zo jong al op het podium staan?

„Ik vond het in het begin een enge gedachte dat al die mensen naar je kijken. Al ging de angst ook weg toen ik eenmaal stond te zingen. Ook spreken op het podium, mensen verwelkomen en iets vertellen over de liederen die op het programma staan, heb ik moeten leren. Als puber was het ingewikkeld om met die blik van anderen om te gaan. Je bent best kwetsbaar als je daar zo in je eentje vooraan staat. Ineens schiet er voortdurend door je hoofd: wat vindt iedereen nu van mij? Gelukkig groei je daarin.

Ik ben nog steeds voor ieder optreden wat zenuwachtig, maar niet zo intens meer als vroeger. In april geef ik voor het eerst een soloconcert in Rotterdam waarbij ik twintig nummers op een avond zal zingen. Meestal zing ik er niet zo veel achter elkaar. Gelukkig kan ik het uit handen geven. Het is simpel gezegd soms ook een kwestie van lied voor lied zingen, telkens weer een stap.”

Heb je zangles gehad?

„Ja, en ik heb daar zo ontzettend veel dingen geleerd. Het belang van een goede buikademhaling bijvoorbeeld. Met die techniek leer je beter ademen en krijg je meer controle over je zangstem. En nu wordt het wel technisch hoor, maar ook een goede houding is belangrijk. Hoe meer ontspannen je staat, hoe beter het is. Niet je hoofd omhoog of omlaag houden bij hoge en lage tonen, want daarmee sluit je eigenlijk je strottenhoofd af en knijp je je stem dicht. En je voeten volledig op de grond planten. Je staat dan al een stuk lekkerder dan wanneer je alleen op je tenen staat.”

Ik hoor hier de zangcoach in je spreken.

Lachend: „Ja, sorry hoor.  Ik raak er gewoon enthousiast van. Deze tips geef ik ook vaak aan mijn leerlingen. Zelf heb ik veel aan de lessen over interpretatie. Waarom zing ik dit lied? En wat betekent de boodschap voor mij persoonlijk? Als je dat weet, komt de tekst ook beter aan bij het publiek.”

Je bent open over het feit dat je de keuze voor dit beroep hebt gemaakt uit geloof. Heb je het idee dat je veranderd bent in je geloofsbeleving ten opzichte van een aantal jaar geleden?

„Ja, ik heb de keuze voor dit beroep in geloof mogen maken, dus moet ik ook in afhankelijkheid leven. Dat gaat om de aanvragen die ik krijg, maar ook de evenementen die ik mag organiseren. Mijn bron is het Woord van God en omdat die voedingsbron constant gevoed moet worden, is stille tijd heel belangrijk. Ik wil meer leren over de Bijbel. Vorig jaar heb ik een poging gedaan de Bijbel in een jaar helemaal te lezen. Ik heb het net niet gered.”

Het is een dik Boek hè.

„Nogal. Ergens in het Nieuwe Testament ben ik gestopt, dus dit jaar volg ik een leesplan voor het Nieuwe Testament. Je leert er wel veel van door de Bijbel zo chronologisch door te nemen. Ik las geschiedenissen die mij onbekend voorkwamen en de lijnen in de Bijbel worden ineens veel duidelijker.

Ergens denk ik ook: nu zit ik in de fase van mijn leven waarin ik dit kan doen. Ik ben single en ik heb geen gezin. Dit zijn de momenten waarop ik me extra kan verdiepen in het Woord.”

Zijn er dingen die je in het bijzonder zijn opgevallen?

„Hoe mooi het Bijbelboek Job is. Ik dacht vroeger altijd: dat is een depressief boek, één grote klaagzang. Maar nu las ik er heel andere dingen in. Ondanks alle moeilijkheden die Job meemaakte, bleef hij naar God roepen. Zijn vrienden probeerden intussen invloed op hem uit te oefenen. Sommige dingen die ze zeiden klopten, en andere weer niet. Daar zie je in dat de duivel ook altijd met twee waarheden en een leugen komt. Uiteindelijk leert het boek Job mij vooral dat God ook door moeilijke tijden heen werkt.”

Zijn er meer Bijbelgedeelten die een bijzondere betekenis voor je hebben?

„Psalm 121 draag ik al mijn hele leven mee. Iedere keer komt de tekst weer terug. Het is mijn belijdenistekst en de psalm heeft me op verschillende momenten erg geholpen, bijvoorbeeld toen ik herexamen moest doen. Ik heb een jaar lang elke ochtend de woorden gelezen.

In de biografie op mijn Instagrampagina heb ik de tekst uit Romeinen 8:37-39 staan, al had ik daar net zo goed de hele Romeinenbrief kunnen zetten. „Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad. Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere.”

Die tekst vind ik zo bijzonder omdat er staat dat je je ondanks alle moeilijke momenten in het leven mag vastklemmen aan God en het volbrachte werk door Jezus Christus. Je kunt er soms bang voor zijn dat je die belofte kwijtraakt, maar als je oprecht mag geloven zal God je niet loslaten. Dan is het fijn om die tekst heel dichtbij te hebben, erop gewezen te worden dat niets je scheidt van de liefde van God in Christus.”

Welk lied dat je hebt gezongen zal je altijd bijblijven?

„Toen ik net begon met zingen, zong ik vaak ”Wat de toekomst brengen moge”. Het lied zit nu niet vaak meer in mijn repertoire, maar het zal altijd een bijzonder lied voor me blijven omdat ik ermee begonnen ben. Voor mij hangt de tekst ook samen met de toekomst die ik in ben gegaan wat betreft de keuze voor de muziek. In afhankelijkheid van God, ook hier komt het weer terug. Het is een lied waarbij er iedere keer opnieuw een ander zinnetje naar boven komt dat blijft hangen in mijn hoofd.”

Je schrijft zelf ook liederen. Hoe pak je dat aan?

„Het begint vaak met een tekst die in mijn hoofd zit. Een paar jaar geleden schreef ik bijvoorbeeld het lied ”Kerstlicht”. Buiten op straat zag ik overal lichtjes en mensen die hun kerstbomen aan het uitladen waren ter voorbereiding op Kerst. Dan vraag ik me af: waar leiden die bomen en lichtjes heen? Kerst is breder dan die gezelligheid, het gaat erom dat het licht van Jezus gaat schijnen. De tekst stond binnen een halfuur op papier en dan schrijf ik er akkoordjes bij achter het keyboard. Natuurlijk moet je daarna nog bijschaven, maar de basis staat er.

Afgelopen jaar was ik bezig met een bewerking van Psalm 34. De tekst van ”Ik zal de Heere te allen tijde loven” inspireerde me een lied te schrijven over God loven in mooie, maar ook in moeilijke fasen van je leven. Dan leg ik de Bijbel ernaast met de letterlijke tekst van de psalm en ga ik aan de slag. Of ik lees een mooi stukje van iemand online en dan hoor ik er als het ware muziek bij en ga ik schrijven. Het grappige is trouwens dat ik niet zo goed ben in noten lezen. Ik werk veel met akkoorden, zo heb ik ook keyboard en gitaar leren spelen.”

Hoe studeer je nieuwe stukken in dan?

„Ik ben erg van het gehoor. Heel vaak een muziekstuk luisteren, het mezelf eigen maken. Ik wil ook niet te veel vastzitten aan alle nootjes. Dat klinkt misschien gek, want natuurlijk moet de toon kloppen en lees ik met de muziek mee. Maar ik vind het ook belangrijk om veel nadruk te kunnen leggen op de tekst.

Als ik een concertprogramma maak en een aantal liederen kies om te zingen, let ik er ook op dat er een verhaallijn in zit. Bij mijn eigen concerten zit ik samen met de spreker, meestal een predikant, om het programma door te nemen en delen vanuit de Bijbel toe te passen. De liederen moeten aansluiten op wat er wordt gezegd. Ik vind het belangrijk dat mensen niet alleen naar huis gaan met de gedachte dat het mooi was, maar dat ze een boodschap hebben meegekregen. Voor mij is het een stukje evangelisatie.”

Heb je het idee dat je je plek hebt gevonden in de muziekwereld?

„Ja, ik heb mijn plek gevonden omdat ik muziek mag maken en kan zingen om het Woord over te dragen. Ik zing vooral vertellende, christelijke liederen, zoals ik dat noem, bijna geen klassieke muziek. Maar ik wil mezelf niet in een hokje plaatsen. Ik vind het mooi om bruggen te slaan en ik ben blij als er op een concertavond vanuit alle hoeken en gaten mensen komen. Regelmatig zit er ook samenzang in het programma. Dat je samen zingt en die kerkmuren ziet wegvallen vind ik prachtig. Daar zit de kracht van muziek voor mij ook in. Het brengt mensen samen en het zorgt voor verbinding. Ik speel ook met veel verschillende musici. Daar leer je alleen maar van.”

Wat vind je belangrijk bij die samenwerking?

„Dat ze hetzelfde verlangen hebben om het Evangelie uit te dragen, dat je samen dienstbaar bent aan de boodschap van het lied. En dan kun je met heel veel mensen samenwerken. Als dat verlangen er niet is, zul je dat ook merken in de samenwerking.”

Tenira Sturm in de woonkamer van haar ouderlijk huis in Den Haag. beeld Cees van der Wal

De gitaar van Tenira Sturm. beeld Cees van der Wal

Een close-up van een kaart die Tenira Sturm in haar kamer heeft staan. beeld Cees van der Wal

Tenira in de hervormde gemeente in Monster. beeld Cees van der Wal

Een tekst uit Psalm 121. beeld Cees van der Wal

Wat zijn de mooie en minder mooie kanten van de reformatorische muziekwereld?

„Het mooie vind ik dus dat je samen met anderen je talenten kunt gebruiken om God te eren. Dat bedoel ik niet als vroom praatje, dat voel ik echt als ik samen muziek mag maken.

Wat ik soms lastig vind, is dat er best snel een oordeel gegeven kan worden over wat je zingt. Sommige mensen plakken graag stickers of zien je alleen in een bepaald hokje.”

Wat bedoel je daarmee?

Voorzichtig: „Kijk, ik wil nergens tegenaan schoppen. Vroeger zong ik alleen liederen als ”Als een hert dat verlangt naar water”. Dat zing ik nog steeds graag, maar ik ben ook andere liederen gaan zingen. Of ik zing iets wat ik zelf heb geschreven. Er zijn zo veel mooie gezangen. Ik geloof niet dat je bijvoorbeeld alleen psalmen mag zingen. In Efeze 5 staat dat je onder elkaar mag spreken met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen. Sowieso is het belangrijk om wat mildheid toe te passen, niet altijd meteen dat directe oordeel over anderen klaar te hebben. Mensen letten bijvoorbeeld op hoe je eruitziet, de manier waarop je zingt, dat soort dingen. Misschien heeft dit ook weer te maken met waar we het eerder over hadden. Dat je je niet te veel aan moet trekken van de mening van anderen. Uiteindelijk ziet God je hart aan.

Ik denk dat de muziekwereld ook een wereldje op zich is. Soms hoor ik verhalen over mezelf waarvan ik denk: o, dat wist ik niet en het klopt ook niet. Er wordt veel over elkaar gesproken. Ik zal daar vast ook wel fouten in maken, maar ik probeer er echt op te letten.”

Wat doe je om te ontspannen, even los te komen van die wereld?

„Ik vind het heel leuk om in de tuin bezig te zijn, dus ik heb een minituinkas met een moestuin bij ons thuis. Mijn vrienden gaan zo lachen als ze dit lezen, maar het is echt waar.”

Een minituinkas?

„Ja, de zandgrond in Den Haag is niet geweldig om op te tuinieren, dus ik heb van die grote plantenbakken in de kas. Verder woon ik vlak bij het strand en vind ik het heerlijk om daar even uit te waaien. Ik spreek veel af met vrienden en ik schrijf tegenwoordig graag. Niet alleen muziek, maar ook gedichten en andere schrijfsels. Sinds een paar jaar ben ik weer veel gaan lezen.

En ik zing soms gewoon zomaar, zonder dat ik ergens voor oefen. Dat heb ik moeten leren hoor, want ik was de eerste tijd alleen maar bezig met muziek voor mijn werk. Toen dacht ik: nee, ik moet weer leren om alleen in mijn binnenkamertje God te aanbidden en te zingen. Muziek is niet alleen bedoeld voor op een podium, juist die intieme momenten zijn belangrijk.”

Wat zijn je dromen en verlangens voor de komende jaren?

„Ik heb altijd gezegd dat het me mooi lijkt om eigen concerten te kunnen geven. Dat mag ik nu dus doen. Daarnaast zou ik graag meer eigen liederen schrijven. En verder heb ik wel dromen, maar ik geloof vooral dat je toekomst wordt geleid. Als ik één ding heb geleerd, is het dat het leven nooit gaat zoals je denkt. Ik probeer te genieten van het moment en de dingen die God geeft, uit te gaan van de tekst „Wees niet bezorgd over de dag van morgen”. Voor mij persoonlijk kan het wel een valkuil zijn dat ik me te snel zorgen ga maken. Maar als christen weet je ook dat het beste nog komt, dat er een toekomst vol van hoop is.”

Je zei net: Als ik één ding heb geleerd, is het dat het leven vaak anders loopt dan je denkt. Wat bedoel je daarmee?

„Ik heb best wat tegenslagen meegemaakt in mijn leven en nog steeds is het niet altijd even gemakkelijk. Je kunt wel plannen maken, maar Gods wegen en gedachten zijn zo veel hoger dan die van ons. Door die beproevingen heen heb ik geleerd dat God trouw is. Dat is één grote levensles.”

Wat drijft iemand in zijn of haar leven? Hoe is hij of zij gevormd? In deze rubriek een persoonlijk interview met een meer of minder bekend persoon uit de breedte van de samenleving. Deze aflevering: Tenira Sturm. Volgende week: ds. M.A. Post.