Nee, Israël pleegde geen genocide in Gaza. Dat willen de omliggende volkeren die Israël dit verwijten zelf doen. Israël moet de zee in! Israël wilde alleen Hamas, dat Israël dagelijks bestookt, uitroeien. Een volk dient zijn burgers te beschermen. Maar Hamas heeft de gewoonte om een menselijk schild te gebruiken. Hamasleden schrikken er niet voor terug om hun eigen kleinkind als schild te gebruiken. Of een hele schoolklas of een kinderafdeling van een ziekenhuis. Gewetenloos.

Hamas, dat zijn de Palestijnen niet. Nog minder is Hamas democratisch door de Gazanen gekozen. Ze komen van buiten Gaza en zijn opgelegd vanuit de moslimbroederschap. Israël wilde eens en voorgoed afrekenen met deze meedogenloze, wrede tirannen, die het eigen volk misbruiken.

Dit is Israël helaas niet gelukt en dat zal zo ook nooit lukken! Als een compleet wonder heeft Israël Hezbollah –zoveel krachtiger dan Hamas– in tien dagen tijd schaakmat gezet, en voor jaren het zo grote Iran de stuipen op het lijf gejaagd. Niet het minst met het geniale pieperwonder. Met een even wonderlijke timing van uiterste precisie hebben ze ook de leider van Hezbollah, Hassan Nasrallah, die nooit buiten kwam, op het juiste moment geliquideerd. De mollen in de gangen van Gaza uitroeien lukte daarentegen niet. Nu is er (hopelijk) een wapenstilstand.

Lees ook

Elke paar seconden een bom op Nasrallahs bunker in Beiroet

Geen revolver

Maar hoe moet het nu verder? Niet op dezelfde manier; dus niet met de komende ‘tig-ponders’ die ze nu van president Trump krijgen, bommen groter dan een stad kan dragen. Ook moeten ze niet nu de Westoever gaan uitkammen en straten gaan opbreken en nog meer kolonisten met revolvers daarnaartoe sturen.

Nee, de Westoever is gegeven aan de Palestijnen! Daar moeten de kolonisten weggaan. Een klein miljoen mensen woont er al. Ze plaatsen zich tussen de Palestijnen, bakenen hun toegeëigende territorium af met revolvers: „Hier woon ik, Israël is van de Joden!” Maar die kolonisten horen daar niet. Geen landjepik, geen Trumpje spelen.

De internationale gemeenschap moet helpen Hamas het zwijgen op te leggen

Als je naar het noorden rijdt, richting Nes Ammim, heb je daarvóór nog woestijn genoeg. En naar het zuiden ligt voor Eilat nog braak terrein genoeg. Daar heb je geen revolver voor nodig. Israël is bovendien kampioen in het tot bloei brengen van de woestijn. Daar en op die manier is David Ben-Gurion indertijd ook begonnen. Zijn bril ligt daar nog.

Ja, en dan moeten vredelievende Gazanen gezocht worden die met en onder leiding van vredelievende Joden en internationale werkers/leiders van de VN willen gaan besturen en opbouwen. Leiders die ook de gelden gaan beheren. Voor de terroristen van Hamas is daar geen plaats meer. Tenzij zij zich bekeren.

Hamas hield het geld alleen voor zichzelf. Hamasleden baden in weelde en rijden in luxe auto’s, terwijl de Gazanen creperen van armoede en honger. De internationale gemeenschap moet helpen Hamas het zwijgen op te leggen. Overal in Israël, vooral in het noorden, zijn groepen vredelievende Joden én Palestijnen die al mooi samen kunnen werken. Bovendien, hoeveel Palestijnen werken er niet graag en vreedzaam in Israël? In Israël hebben ze een mooi inkomen, pensioensopbouw én bescherming!

Opnieuw beginnen

Daarom is voor alles nodig dat Israël zijn eigen roeping, zijn eigen testament in ontvangst neemt. Israël moet nu eerst zelf tegen de muur van ”ikke zelf doen” botsen en tot inkeer komen met deze woorden van de Here: „Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden” (Zacharia 4:6).

Israël doet nu niet anders dan optreden met kracht en geweld. Met alle kwalijke gevolgen van dien. Zie de puinhopen van Gaza. Het hele boek Klaagliederen kunnen ze daar elke dag opzeggen vanwege de aangerichte verwoestingen! In die bekering van Israël ligt de bron van ommekeer.

Roeping Israël ligt niet in nóg zwaardere bommen en nog meer kolonisten met revolvers

Ds. A.A. Leenhouts zei altijd: „Israël is een herdersvolk en daarom moeten ze geestelijk eerst de woestijn weer in en opnieuw beginnen. Ze moeten roepen om Jahwe: „Here, we staan op een dood spoor. Geef ons inzicht en wijs ons de weg.” Om vandaar met God een nieuwe start te gaan maken om te worden wat Hij met hen voorheeft: een koninkrijk van priesters voor de rest van de wereld (Exodus 19: 5,6).”

De bijzondere positie van het volk van Israël staat ook in de Koran (Soera Al Baqarah (2) vers 47): „O, Kinderen van Israël, gedenkt mijn gunst waarmee Ik jullie begunstigd heb, en dat Ik jullie heb bevoorrecht boven de (andere) volken.”

Dat is de roeping van Israël en niet nóg zwaardere bommen en nog meer kolonisten met revolvers. Zoals wij jaren zongen met gezang 38 uit het Liedboek voor de Kerken (1973): „Israël, Ik liet u gaan in uw ellende, ontnam u honing melk en wijn. Nu voer Ik u in de woestijn en daar zal Ik mij tot u wenden.”

Belijden

Dat punt moet nu aanbreken. Israël moet nu landelijk een gebedsmaand uitroepen en schreeuwen naar de hemel: „Here, we belijden dat we het meer zochten in onze macht, onze zelfverdediging, dan bij U.” En op zo’n gebed zal de Here hen gaan werven als Zijn bruid. En Israël zingt stil en blij Gods Naam: „Mijn bruidegom, mijn God van vrede.”

Dan zullen ze dat koninkrijk van priesters worden waartoe ze volgens de hele Bijbel bedoeld zijn. Er zal vrede komen op deze gebroken wereld. Voor de nieuwe aarde uit. Zo’n vrede dat Israël zelfs geen wapentuig meer nodig heeft, geen muren ook, en in gerustheid leeft, zegt Ezechiël 38.

Met liefde mag Israël de tegenstander zijn vijandschap ontnemen

Nu zijn ze tot de tanden toe bewapend, met atomen zelfs. Straks hebben ze niks meer nodig, geen revolver meer op zak. Eeuwen zullen ze leven in volle vrede (shalom), weerloos als een kind. Zwaarden worden ploegscharen.

Helaas zal die vrede daarna nog een moment wreed verstoord worden door de boze. Israël zal haastig zoeken naar wapens, die er dan niet meer zijn. Maar ze zullen die ook niet nodig hebben. Want de Here drijft de boze naar Israël om daar met die boze af te rekenen. Israël, dan weerloos door de lange tijd van vrede, kan zélf niks doen, maar hóeft ook niks meer te doen. De Here zal de boze voorgoed uitschakelen. Dan komt de nieuwe, volmaakte aarde. Dat is Israëls erfenis, roeping en toekomst.

Vandaag moet Israël dit woord ontdekken en tot inkeer komen. Het net uitwerpen aan de andere zijde. Weg met kracht en geweld, maar roepen om de overweldigende liefdekracht van de Messias; de tegenstander met liefde zijn vijandschap ontnemen.

De auteur is emeritus predikant binnen de Protestantse Kerk in Nederland.