Op 19 november besteedde radioprogramma Nieuws BV op NPO1 hieraan uitgebreid aandacht. Een toename van 10,5 procent, boven op een stijging van 14,9 procent in het jaar ervoor, dat is toch wel schrikken. Trudy Dehue, hoogleraar theorie en geschiedenis van de psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en auteur van het boek ”Ei, foetus, kind”, zat als specialist aan tafel en gaf haar visie op die hogere aantallen.

Begin zwangerschap

Haar eerste punt was de vraag: vanaf wanneer ben je zwanger? Dat bleek gelijk een lastig punt voor Dehue. Ze legde uit dat de een van een zwangerschap spreekt vanaf de bevruchting, terwijl de ander een zwangerschap bij de innesteling in de baarmoeder laat beginnen. Voor weer een ander ben je pas zwanger als je het aan je familie hebt verteld. Hiermee bleef ze weg van de realiteit.

De wetenschap zelf geeft in een groot onderzoek onder 5500 wetenschappers uit Amerika aan dat 95 procent van hen het begin van het leven ziet bij de bevruchting, zoals die wordt beschreven in de handboeken van biologen en medici daar waar het gaat om het doorgronden van dat deel van de menselijke voortplanting. Dat is dus duidelijk. Haar bewering dat het begin van een zwangerschap niet duidelijk is, heeft geen grond. Dat je pas zwanger zou zijn als je het aan je familie vertelt, is volledig gebaseerd op beleving in plaats van op feiten. Wat geeft een zwangerschapstest dan aan? Deze benadering, namelijk dat het begin van een zwangerschap niet duidelijk zou zijn, zou er volgens Dehue voor zorgen dat niet elke abortus een afbreking van een zwangerschap zou zijn. Dus zouden de aantallen onterecht zo hoog uitkomen.

Overtijdbehandeling

Dehue stelde bovendien dat de manier waarop het aantal abortussen wordt geteld de laatste jaren is veranderd. Met de afschaffing van de vijf dagen bedenktijd bij een abortuswens zouden nu ook de ”overtijdbehandelingen” (vroege zwangerschapsafbreking, bij een zwangerschapsduur korter dan zes weken en twee dagen, gerekend vanaf de eerste dag van de laatste menstruatie) worden meegerekend in de abortusaantallen. Voor een overtijdbehandeling gold tot 1 januari 2023 niet de vijf dagen bedenktijd. Tot zestien dagen overtijd (let wel, dan is de foetus al een maand oud gerekend vanaf de bevruchting) was er geen bedenktijd nodig. Overigens legde Dehue uit dat de ”zestien dagen overtijdbehandeling” gerekend is vanaf de bevruchting. Ook dit is niet juist, die is gerekend vanaf de dag dat een vrouw ongesteld zou worden, dat is twee weken later.

Terug naar het meetellen van de overtijdbehandelingen; in tegenstelling tot wat Dehue beweerde, werden de overtijdbehandelingen in het verleden altijd al meegeteld, zo blijkt uit oudere jaarrapportages, uit 2015 en 2017 . Weer sloeg ze de plank volledig mis.

”Ontvruchting”

Tegenwoordig kun je met gevoelige zwangerschapstesten al heel snel vaststellen of er een bevruchting heeft plaatsgevonden. Dus al voordat de vrouw ongesteld zou moeten worden. Een heel vroege behandeling in een abortuscentrum is volgens Dehue een vorm van ”ontvruchting” en die wordt volgens haar onterecht meegeteld in het aantal abortussen.

Bij bevruchting smelten een eicel en een zaadcel samen. Dus wat zou er moeten gebeuren bij een ”ontvruchting”? Worden de eicel en de zaadcel dan weer van elkaar gescheiden? ”Ontvruchting” is duidelijk een onwetenschappelijke en onzinnige term. Bovendien werd zo’n behandeling in een abortuscentrum altijd meegeteld. Opnieuw is het weer klinkklare onzin wat deze hoogleraar vertelt.

Al deze argumenten bij elkaar zouden volgens Dehue de hoge abortuscijfers moeten verklaren en daarom hoeven we ons in Nederland geen zorgen te maken over deze cijfers. Integendeel: bijna 40.000 abortussen in 2023 zijn bijna 40.000 kinderen die niet geboren mochten worden: dode kinderen. En elke toename zou iedereen meer zorgen moeten baren.

De auteur is apotheker en bestuurslid bij One of Us Nederland.