Ze had nooit gedacht dat ze Mark Rutte nog eens als docent zou hebben, vertelt Hafsa El Bouddounti (30). Toen hij met zijn VVD in 2010 de verkiezingen won, verwachtte iedereen op de Johan de Witt scholengroep in Den Haag dat de fractievoorzitter wel zou stoppen met zijn wekelijkse lessen maatschappijleer. Maar dat blijkt mee te vallen. Rutte, tegenwoordig baas van de NAVO, houdt in zijn overvolle agenda als premier ruimte vrij om een dagdeel les te geven op de middelbare school in de Haagse Schilderswijk. Dat deed hij in totaal zo’n vijftien jaar.

De VPRO zendt vanaf maandag de driedelige documentaire ”Kinderen van Rutte” uit, waarin zijn leerlingen terugblikken op hun tijd met ”meester Mark” en in gesprek gaan over maatschappelijke ontwikkelingen tijdens het veertien jaar durende premierschap van Rutte.

De keren dat hij moest verzuimen, zijn op één hand te tellen, zegt El Bouddounti, die in de derde klas van het vmbo op donderdagmorgen maatschappijleer kreeg van Rutte. „Dan had hij een vergadering die hij echt niet kon missen. Hij gaf de les van tevoren al aan dat hij er de volgende keer niet zou zijn.”

Orde

De rol van docent zat Rutte als gegoten, vindt El Bouddounti, die tegenwoordig energieadviseur is en als gastdocent kinderen leert op een goede manier met geld om te gaan. „Al in de eerste les zei Rutte dat lesgeven naast de politiek zijn grote passie was. Hij kon goed orde houden. Streng zijn was niet nodig, ook niet met een klas vol lastige pubers. Meestal deed iedereen goed mee. Heel soms haalde hij twee mensen uit elkaar, als die het iets te gezellig hadden.”

Rutte betrok iedereen actief bij de lessen, herinnert El Bouddounti zich. „Het was bij hem in de klas niet alleen maar zenden, hij prikkelde ons om mee te denken en een gesprek over en weer te voeren.”

Was het vreemd om de minister-president als docent te hebben? Nee, zegt El Bouddounti. „Hij vervulde zijn rol zo natuurlijk, dat ik hem al heel snel gewoon als docent zag en helemaal niet als premier.”

Torentje

Halil Karaaslan, die zo’n veertien jaar lang in Rotterdam docent maatschappijleer was, ging voor de documentaire met een aantal oud-leerlingen van Rutte in gesprek. De jongeren waren zonder uitzondering positief over hem, zegt Karaaslan. „Ik was vooraf heel benieuwd hoe de jongeren Rutte als docent hebben ervaren. Wat me het meest is opgevallen, is dat ze zich gezien en gehoord voelden. Hij vroeg regelmatig hoe het met hen ging, nodigde een jongere uit in het Torentje en wist iemands naam nog als hij hem later nog eens tegenkwam.”

Dat beeld herkent El Bouddounti. „Hij was een heel toegankelijke man. Als je een keer een les had gemist, vroeg hij daar de volgende keer direct naar. En moest je een toets herkansen, dan informeerde hij ook altijd even hoe het was gegaan.”

Op dezelfde manier probeert ook Karaaslan interesse te tonen in zijn leerlingen. „Ik merk dat dat wordt gewaardeerd.”

De jongeren die van Rutte les kregen zijn loyaal aan hem, merkte Karaaslan. „Sommigen staan kritisch tegenover het VVD-beleid, maar nemen het toch voor hem op. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat hij niet alles in zijn eentje kan veranderen. Dat komt toch wel door de goede relatie die hij met hen opbouwde. Dat vind ik mooi om te zien.”

Rutte droeg altijd, ook voor de klas, uit dat alles mogelijk is als je maar hard genoeg werkt. Mooi, vindt Karaaslan, maar soms niet toereikend. „Daar hebben we wel discussie over gehad. Dan zei een jongere bijvoorbeeld dat hij keihard werkt, maar toch geen eigen huis kan kopen. Juist Rutte was als premier aan zet om aan dat soort problemen iets te doen.”