Vreemd is dat niet. Zo’n blad wordt geacht het eigen verband hoog te houden en eenheid uit te stralen. Dus uit je als scribent je zorgen over kwalijke zaken bij de buren en spreek je besmuikter over zorgwekkende interne ontwikkelingen. Publicaties van eigen bodem worden positief gerecenseerd. Vanzelfsprekend met een enkele kanttekening, om toch enige objectiviteit te suggereren. Ter verspreiding van de vertrouwde nestgeur wordt geregeld een grootheid uit het verleden geciteerd. Professor G. Wisse, ds. A. Vergunst, ds. G. Boer, ds. J. van der Poel, dr. A. A. van Ruler, ds. G. H. Kersten, dr. C. Steenblok… De juiste persoon in het juiste blad voor de bijbehorende doelgroep.

De kerk is bijna altijd het meest gebouwd door uitzonderingsfiguren, constateerde dr. H. Klink in een bijlage van deze krant over het Reveil. Juist die kom je onder de schrijvers in kerkbladen weinig tegen. Ze zorgen maar voor verwarring binnen de club. Tja, het hoge woord is eruit. De kerkbladen doen me denken aan clubbladen.

„De kerkbladen doen me te veel denken aan clubbladen”

Gelukkig zijn er vandaag ook andere kanalen. Daarmee stelde ik in de loop der jaren mijn eigen kerkelijke magazine samen. Met verrassende passages uit geschriften van Luther, aan liefhebbers verzonden door een thuislezer met grote kennis van het oeuvre van de bekende reformator. Blogs van onafhankelijke theologen die ongevoelig voor bijval of afkeuring de tijd doorschouwen. Berichten van familieleden en bekenden die werkzaam zijn voor verschillende zendingsorganisaties. Nieuwsbrieven van een atheïstisch opgevoede Duitse voorganger die na jaren ploegen op rotsen in het Oostenrijkse Zillertal wat vrucht mag zien. Mails van veldwerkers van IRS over de zegen, maar ook de moeite bij het werk in rooms-katholieke landen binnen Europa. Berichten van een oud-collega die als tentenmaker werkzaam is in de Arabische wereld.

Gepolijste verhalen zijn het niet. Net als de Bijbelse geschiedschrijvers laten deze scribenten de realiteit van de arbeid in Gods wijngaard zien. Toch lees ik mijn eigen kerkblad doorgaans met interesse, vreugde en verwachting. Omdat het me eerlijk informeert over Gods werk op tal van plaatsen in deze wereld en de soms verrassende doorwerking van het Evangelie op plekken waar je het allerminst zou verwachten. Dat geeft een christenmens moed. En het verheft je even boven het kleine zaaltje van het eigen kerkverband binnen het grote huis van Gods kerk.