In 2022 werden 155 incidenten geregistreerd, in 2023 steeg dat aantal tot 379. Het CIDI spreekt van een „historisch dieptepunt” in de meer dan 40 jaar dat het over antisemitisme rapporteert. De organisatie vreest dat de cijfers dit jaar nog alarmerender zullen zijn.

Nieuwsberichten over haat tegen Joden zijn de laatste maanden schering en inslag. Wellicht verklaarbaar, omdat de publieke opinie in Europa fel gekant is tegen het beleid van de Israëlische regering in de oorlog tussen de Joodse staat en Hamas in de Gazastrook. Moslims, die de kant van hun Palestijnse geloofsgenoten kiezen, zien in alles wat naar Israël en het Jodendom verwijst de grote vijand. Omdat Jodendom en Israël voor hen synoniem zijn en omdat in hun eigen omgeving vaak niemand dat beeld corrigeert, is het aantal antisemitische incidenten dramatisch gestegen. Ook vóór 7 oktober 2023 lag het aantal incidenten van Jodenhaat volgens het CIDI al schrikbarend veel hoger dan een jaar eerder. Dat laat zien dat de oorlog in Gaza door antisemieten niet zelden misbruikt wordt om hun Jodenhaat te legitimeren.

Het toenemende antisemitisme leidt bij overheden, zowel lokaal als landelijk, niet zelden tot grote woorden. Politici spreken met veel overtuiging over het feit dat het in Nederland wat Jodenhaat betreft helemaal de verkeerde kant op gaat. Er worden verklaringen opgesteld en bij officiële herdenkingen van bijvoorbeeld de Holocaust wordt er vanuit de volledige breedte van het politieke spectrum gesteld dat we antisemitisme nooit kunnen accepteren.

Het is echter maar de vraag of de Joden ook iets hebben aan al die stoere uitspraken en verklaringen. Want ondertussen kunnen pro-Palestijnse betogers wel gewoon bij de opening van het Holocaustmuseum in Amsterdam de gruwelijkste dingen naar bezoekers schreeuwen zonder dat de politie ze een strobreed in de weg legt.

De minister roept ouders en docenten nu terecht op meer onderwijs te geven over de Holocaust, juist ook omdat op scholen het aantal incidenten erg hoog is. Maar laat ze vervolgens ook niet nalaten om vanuit de overheid erop aan te dringen dat er ook –strenger– gestraft wordt bij antisemitische incidenten. Het probleem moet namelijk niet alleen preventief worden aangepakt, maar ook achteraf als de misdaden begaan zijn. Oftewel: strenge straffen voor wie zich inlaat met antisemitisme, in welke vorm of gedaante dan ook. Zero tolerance, heette dat vroeger.