Een internationale politiemacht onder leiding van Kenia moet de orde in het door gewapende bendes gecontroleerde Haïti herstellen. Dat werd hoog tijd. De vraag is of de agenten erin zullen slagen iets van een normaal leven voor de geplaagde bevolking terug te brengen. En met hoeveel geweld dat gepaard zal gaan.
Over de noodzaak van buitenlandse interventie hoeft weinig twijfel te bestaan. Niet voor niets noemde VN-secretaris-generaal Antonio Guterres de situatie in Haïti onlangs nog een „levende nachtmerrie”. Zo’n 80 procent van de hoofdstad Port-au-Prince wordt al meer dan twee jaar door criminele groeperingen geterroriseerd. Verkrachting, beroving, ontvoering en moord zijn aan de orde van de dag. En ook elders in het land regeren chaos en anarchie. Verkiezingen zijn er sinds 2016 niet meer geweest.
De Haïtiaanse veiligheidsdiensten zijn in de verste verte niet in staat de orde in het land te handhaven. In veel gevallen zijn ze zelf doelwit van het buitensporige geweld. Diverse politiebureaus en tientallen voertuigen gingen al in vlammen op. De bendes overtreffen de agenten en militairen doorgaans veruit in vuurkracht. Veel wapens vinden via smokkelroutes vanuit de Verenigde Staten hun weg naar het Caraïbische eiland.
Dat er dus iets moet gebeuren, staat buiten kijf. Maar geen enkel land stond te trappelen om zich in het Haïtiaanse wespennest te steken. Overigens betoonde het land zelf ook lange tijd tegenstander van internationale inmenging. Militaire interventies uit het verleden brachten niet altijd de vrede en voorspoed die de bevolking ervan verwachtte. En het maakte de Haïtianen veelal alleen maar afhankelijker van buitenlandse hulp.
Kenia neemt nu het voortouw bij het leiden van een internationale missie. Met ruggensteun van de VN-Veiligheidsraad. De Bahama’s, Jamaica en Antigua en Barbuda hebben eveneens manschappen toegezegd. Wellicht voegen Spanje, Senegal en Chili zich ook in het rijtje.
Er bestaan echter gerede twijfels over de capaciteiten van de internationale politiemacht. Vooral over de inzet van zo’n duizend Keniaanse agenten. Om te beginnen spreken ze geen Frans, een van de officiële talen van Haïti. Maar belangrijker nog: de ordetroepen staan in eigen land niet bepaald bekend om hun zachtzinnige optreden richting burgers en respect voor de mensenrechten.
En het zal er niet zachtzinnig aan toe gaan in Haïti. VN-chef Guterres waarschuwde dat er een „robuust gebruik van geweld” nodig is om de bendes te ontwapenen en de orde te herstellen. Kenia liet al weten dat het geen verkeersregelaars zal sturen, maar speciale eenheden. Het is te hopen dat zij het welzijn van de burgerbevolking hoog in het vaandel zullen houden.
Ingrijpen in Haïti is meer dan ooit nodig. Maar het toch al zwaar geteisterde land heeft geen behoefte aan nog meer chaos en geweld.
