Geloof en Sport

Wat staat er in de Bijbel over sporten?

Paulus maakt in zijn brieven regelmatig gebruik van beelden uit de sportwereld. Daarmee sluit hij aan bij de leefwereld van christenen uit die tijd. Vooral atletiek was een belangrijke sport; zo organiseerde koning Herodes om de vier jaar grote atletiekwedstrijden in Jeruzalem en werden in Korinthe om de twee jaar grote sportwedstrijden georganiseerd.

Paulus vergelijkt christenen met hardlopers (1 Korinthe 9:24 en Hebreeën 12:1). In 1 Timotheüs 4 plaatst hij wel een belangrijke kanttekening. „Want de lichamelijke oefening is tot weinig nut, maar de godzaligheid is tot alle dingen nut.”

Met deze woorden veroordeelt hij sport niet direct uitvoerig, maar wijst hij erop dat de balans moet doorslaan naar het geestelijk leven. Paulus vraagt: stel je wel de juiste prioriteiten in het leven?

Kan je topsporter zijn én christen?

Zodra een te groot deel van je tijd opgaat aan sport, slaat de balans verkeerd door. Bovendien is sport al snel ik-gericht; dat wringt met de christelijke waarde van zelfverloochening. Lichamelijke beweging is gezond, maar je lichaam tot het uiterste drijven, is niet wat God van een mens vraagt (zie 1 Korinthe 6:19).

Daarnaast: veel sportwedstrijden vinden op zondag plaats. Dat botst met wat de Bijbel van christenen vraagt. Gods Woord en de belijdenisgeschriften zijn duidelijk over de invulling van de rustdag. God gaf regels en wetten om mensen tegen zichzelf te beschermen. In zes dagen schiep Hij de hemel en de aarde, op de zevende rustte Hij en die dag heiligde Hij. Voor reformatorische christenen is die dag de zondag.

Wilt u de podcast luisteren waarin RD-journalist Robert van der Stelt met de hersteld hervormde ds. Kazen in gesprek gaat over dit thema? Neem dan nu een abonnement op het Reformatorisch Dagblad.