Subthema 'Uitgelicht: Columns 2017'

De paarden zijn weer afgetuigd en de lakeien hebben hun kostuum weer in de kast hangen. Prinsjesdag is weer voorbij. Nee, de gouden koets reed niet mee en de troonrede had weinig politieke inhoud. Toch was dat niet het belangrijkste wat mij deze dinsdag opviel.

Vaak is het er druk. Vooral in de spits. Je ziet er talloze verschillende mensen, waardoor het een geschikte plaats voor ontmoeting en gezelligheid is. Een plaats waar iedereen zich welkom kan voelen. Er staat dan ook vaak op de lichtborden: 'Welkom op het station!' Het station is voornamelijk een plaats waar mensen haast hebben, vrijwel iedereen is daar op reis.

�'Ik heb mijn euthanasieverklaring al getekend. Want als ik net zoals die vrouw met kanker zou moeten leven��' Dit hoorde ik een mevrouw pas geleden zeggen.

Bruggen zijn heuse staaltjes architectuur. Het principe lijkt eenvoudig: twee stukken verbinden, door er iets tussen te leggen. In de praktijk ligt het vaak net iets anders.

Het is maandag, snikheet en ik moet folders rondbrengen. Het zweet voel ik op mijn voorhoofd staan. Er komt een meisje aanhuppelen. Ze staat vlakbij mij stil. 'Ik wil later ook postbode worden', verklapt ze me. 'Zo, dat is leuk', reageer ik glimlachend. 'Wil jij me soms helpen?' Ze knikt. Om de beurt doen we een folder door de brievenbus.

De weddenschap was het hoogtepunt van onze treinrit. Hoeveel dames in klederdracht zouden we vanuit de trein spotten als de trein door Staphorst reed? Dat was het enige contact met dit dorp wat ik en mij medestudenten jaren geleden hadden. We zagen een dorp dat bol staat van godsdienstigheid en beladen is met tradities en gewoonten. Dit is het uiteinde van de Biblebelt waar de wereld geen ingang lijkt te vinden. Maar is Staphorst hetzelfde als deze stereotypering?

Dit voorjaar liep ik met een familielid langs een kerk waarvan zij vertelde dat die kerkelijke gemeente pas geleden gescheurd is. ,,E�n algemene christelijke kerk wil nog niet zo lukken�', zei ze. We lachten er beide hartelijk om en vervolgden onze weg.

In onze tijd moet iedereen en alles ge�mancipeerd zijn, gelijk behandeld te worden en er mag geen onderscheid gemaakt worden. Doen we dat wel, dan discrimineren we vind iedereen.

Vorige week bracht ik een aantal dagen door in het mooie Friesland. Tussen de meren slingeren wegen die je naar kleine dorpjes brengen. Die bestaan meestal uit een aantal boerderijtjes en een kerkje.

Tot twee keer toe ben ik in Auschwitz geweest en tot twee keer toe heb ik mij ge�rgerd aan de flitsende Japanners en de luidruchtige Amerikanen. Zij maken deze indrukwekkende plek tot een soort Disneyland. Toch is er een soort toerist die deze plaats gebruikt waarvoor deze bedoeld is.