Zeker, we kunnen diep ingaan op vrouwenemancipatie, homo-emancipatie of welke vorm dan ook. Daar kan veel over gezegd worden. Of het goed of fout is, of er inmiddels genoeg geëmancipeerd wordt of dat er misschien nog meer “binnen te halen” valt. Binnenhalen is trouwens ook wel iets van deze tijd. Groot nieuws wanneer er weer iets bereikt is op het gebied van emancipatie, het opkomen voor je rechten van “achtergestelde”groepen.
“Coming out” is ook zo’n begrip, wat je waarschijnlijk al wel eens gehoord hebt. Het komt bijvoorbeeld voor bij homoseksualiteit, het openlijk toegeven dat je op iemand van je eigen geslacht valt. Mensen, de meesten dan, vinden je nog net geen held wanneer je dit doet.
Daarover nadenkend, eigenlijk best vreemd dat als je aangeeft christen te zijn, je niet zulke lovende reacties krijgt. Misschien ken je zelf ook wel zulke situaties. Situaties, waarin mensen ineens op je neerkijken of negeren om je christen-zijn. Ze zeggen dat je als “refo” niks mag… Misschien schaam je je er wel voor. De apostel Paulus schaamde zich het Evangelie niet, omdat het een kracht Gods tot zaligheid is. Alleen al daarom hoop ik op een “coming out” van christenen. ‘Wien hef ik nevens U omhoog?’ zei Asaf. De Heere is het zo waard om gediend te worden. Zou je dan ook niet openlijk uitkomen voor Zijn Naam?
