Maar ze had wel gelijk. We maken er ook een potje van. Er zijn alleen al in Nederland ontelbaar veel kerkgenootschappen. Als mensheid doen we onze uiterste best om zo goed mogelijk kerk te zijn. Meestal zoeken we een kerk op die bij ons past, hoe wij willen geloven. Dat is wel zo makkelijk. Had God dan duidelijker moeten zijn in hoe Hij zijn kerk wil hebben? Natuurlijk niet. Bovendien, wij mensen zullen toch nooit kunnen tippen aan hoe God het eigenlijk bedoeld heeft.
Toch ervaar ik die algemene kerk op dit moment op een nederlandse camping in Zweden. Misschien hebben alle campinggasten ruimtegebrek als ze op vakantie gaan, want op één of andere manier presteert men het om ‘kerkelijke hokjes’ thuis te laten. Men is open en eerlijk. Men woont saamhorig kerkdiensten bij. Discussies over verschillen bestaan hier niet, maar men heeft opwekkende gesprekken over overeenkomsten. We zijn één christelijke samenleving in een heel mooi geschapen, maar erg seculier land.
Maar hoe hard men ook zingt tijdens de dienst, buiten deze camping zal niemand iets van onze saamhorige godsdienstigheid merken. Geen enkele Zweed of verdwaalde toerist is in de buurt van deze oase van rust te bekennen. Toch hoop ik dat we iets hiervan mogen uitstralen op het Zweedse volk. Terug in Nederland lukt dat toch niet, want wat voelen die hokjes daar vertrouwd.
