Ditmaal gingen in het Westen een paar fundamentele wissels om. Spandoeken met teksten als ”Dood aan de Joden” en ”From the river to the sea. Palestine will be free” bepaalden in tal van westerse steden het straatbeeld. Moslims en linkse activisten droegen deze spandoeken mee tijdens grote demonstraties of hingen die op aan de voorgevel van een gebouw met een symbolische betekenis, onder andere aan de gevel van de Rijksacademie te Amsterdam.

In verschillende westerse steden klonk de oproep om Joodse vrouwen en meisjes te verkrachten en Joden te malverseren. Joodse mannen en jongens werden daadwerkelijk in elkaar geslagen en vrouwen en meisjes lastiggevallen. Maar het aantal grove uitingen van Jodenhaat en antisemitisme op straat viel in het niet bij de enorme spam van Jodenhaat die via de sociale media in de samenleving werd uitgebraakt. In deze digitale terreur fungeerden de smartphones van tal van beroemde influencers, filmacteurs, schrijvers en sporthelden als katalysatoren. Sinds WO II heeft het Westen zo’n massale uiting van Jodenhaat niet eerder gezien.

Telegraaf

Kranten verslaan én interpreteren nieuwe ontwikkelingen. In het duiden daarvan profileert een krant haar identiteit. De Volkskrant bijvoorbeeld citeerde tijdens de laatste Gazaoorlog uitvoerig de pro-Palestijnse Arabische zender Al-Jazeera en beschreef het conflict vooral vanuit Palestijns perspectief. Israël zou het Palestijnse volk onderdrukken, discrimineren en vernederen. De Joodse staat bezet Palestijnse gebieden, onteigent huizen en landerijen en overtreft met een modern en goed getraind leger amateuristische Palestijnse verzetsstrijders.

Tegenover deze linkse krant staat een krant als De Telegraaf. Deze rechtse krant drukt haar lezers op het hart dat islamitische fundamentalisten uit zijn op de vernietiging van het Westen en de staat Israël. Artikelen waarschuwen Telegraaflezers voor linkse politici en activisten. Vanwege gemeenschappelijke Jodenhaat verenigen die zich met islamitische organisaties in hun protest tegen Israël. Volgens De Telegraaf staat Israël in de frontlinie van een wereldwijde islamitische strijd tegen westerse waarden en normen. Om die reden verdient de enige democratie in het Midden-Oosten de onvoorwaardelijke steun van het Westen.

Nederlands Dagblad

Ook christelijke kranten willen zich om begrijpelijke redenen profileren. Dagelijks staat zo’n krant voor de uitdaging om nieuws vanuit christelijk perspectief te duiden. Dat geldt nog meer voor actuele items die vele christenen wereldwijd raken; Israël is zo’n item.

Daags na het ingaan van de onvoorwaardelijke wapenstilstand tussen Israël en Hamas publiceerde het Nederlands Dagblad een paginagroot interview met de Palestijns-Nederlandse jonge vrouw Ieman Abou Rashed (21-5). Boven het interview prijkt een symbolische foto. Die toont een rij zwaarbewapende Israëlische agenten, sommigen met hun geweer in de aanslag, op het grote plein voor de gouden Rotskoepel, de al-Aqsamoskee, op de Tempelberg in Jeruzalem. Abou Rashed wordt voorgesteld als een bevlogen liefdadigheidswerkster die voor de Nederlandse stichting Israa weeskinderen in Gaza helpt. Haar uitspraak „Israël is geen rechtstaat” heeft de redactie als kop boven het interview geplaatst.

Volgens Abou Rashed voert Gaza geen oorlog tegen Joden, maar tegen zionisten, die we volgens haar niet moeten verwarren met orthodoxe Joden. Die Joden lezen namelijk in de Thora dat Israël niet hun beloofde land is. Helaas is de situatie in Israël en daarbuiten vandaag zo dat de zionisten zogenaamd namens alle Joden spreken, zoals Islamitische Staat (IS) zogenaamd spreekt namens de islam (let op de vergelijking, CPdB).

Sinds 1948 voert de staat Israël in eigen land een etnische zuivering door, aldus Abou Rashed. Israël wil het hele Palestijnse volk uitroeien. Dat Europa het zionisme steunt, komt voort uit een collectief schuldcomplex vanwege de Holocaust. De enige oplossing voor het Joods-Palestijnse conflict is het vertrek van alle zionisten uit Israël, het liefst naar Europa, omdat de Holocaust alle ellende voor de Palestijnen veroorzaakt heeft.

Hamas

Voor Abou Rashed is het trouwens nog maar de vraag of Hamas de duizenden raketten op Israël heeft afgevuurd. Ondanks haar vele contacten in Gaza betwijfelt ze dat sterk. Tussen neus en lippen door vertelt ze dat de Nederlandse stichting Israa als een van de weinige organisaties een eigen kantoor in Gaza beheert. De vraag hoe een Nederlandse stichting dat in vredesnaam voor elkaar heeft gekregen, wordt haar niet gesteld.

De stichting Israa bestaat al langer dan vandaag. In 2003 nam Israa allerlei activiteiten van de stichting Al-Aqsa over. Dat gebeurde toen een Nederlandse rechtbank op grond van een dossier van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) deze stichting verbood, vanwege banden met terroristische organisaties en fondswerving voor Hamas. Israa nam toen de donateurs van Al-Aqsa op in haar bestand en benoemde de voormalige secretaris van Al-Aqsa tot haar voorzitter.

In 2011 stelden verschillende Tweede Kamerleden, onder wie Joël Voordewind (CU), kritische vragen over de stichting Israa. In zijn beantwoording constateerde de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken dat de stichting een voorname rol bij de organisatie van de Nederlandse deelname aan de Gazavloot in 2010 en 2011 heeft gespeeld, voor Hamas geld inzamelt en vermoedelijk banden met de Moslimbroederschap onderhoudt.

Ieman Abou Rashed is de dochter van de grootste fondsenwerver voor Hamas in Nederland, Amin Abou Rashed. Haar vader ontving in 2012 tijdens een werkbezoek aan Gaza uit handen van Hamasleider Ismail Haniyeh een hoge onderscheiding. Die kreeg hij onder andere vanwege zijn voortrekkersrol in het organiseren van de zogenaamde Gazavloot. Abou Rashed wordt gelieerd aan een tiental fondsen die in Europa en de VS voor Hamas geld inzamelen en is door het ministerie van Buitenlandse Zaken van Hamas benoemd tot Goodwill Ambassador of Palestine.

Propaganda

Op 21 mei werden de christelijke lezers zo getrakteerd op een propagandaverhaal van iemand die dicht bij de Hamastop staat. Vanuit religieus-ideologische motieven haat deze terroristische organisatie Israël. Nu weet ik dat dit interview niet representatief is voor de ND-visie op Israël. Toch had de krant het artikel in deze vorm niet moeten plaatsen.