Verweij zegt overigens vrij stellig dat het leerstofjaarklassensysteem zijn langste tijd heeft gehad. Met moderne technologie is gepersonaliseerd onderwijs mogelijk en wenselijk. Verweij raakte geïnspireerd door het onderwijs in Zweden, waarin niet de leerling in zijn groep maar de leerling met zijn individuele doelen en leerroute centraal staat.

Het opmerkelijkst in dit interview is dat Verweij zijn mening over ”hoe” je onderwijs moet geven op geen enkele manier koppelt aan het ”waarom” we kinderen onderwijzen. Als de interviewer dit aan de orde stelt, zegt Verweij dat „dit (de christelijke identiteit) niet het punt is wat ons moet weerhouden”.

Maar die christelijke identiteit moet nu juist wel het verschil maken. En dan toont Zweden hoe het niet moet. Het onderscheidt zich door ver doorgevoerd individualisme, waarbij de zorg voor elkaar vrijwel verdwenen is. In dit land werd in 2015 ”hen” geïntroduceerd voor wie niet ”hij” of ”zij” wil zijn. Het loopt voorop met hypermoderne, genderneutrale kleuterscholen. Wie het Zweedse onderwijs- en opvoedingssysteem los ziet van deze ”maatschappij van alleenstaanden”, maakt een grote vergissing.

Ik zie de logica van het verhaal van Verweij in als je ervoor kiest om de missie van je school te formuleren als: ”het kind met zijn gaven en talenten centraal”. Maar ik daag scholen uit om onderwijs te doordenken vanuit andere vertrekpunten. Hoe zou je het onderwijs vormgeven als je de Heere centraal zou stellen? Of het kind centraal als kind van Gods verbond? Of de Bijbel centraal? Het christelijk onderwijs zou dan echt onderscheidend kunnen worden een in seculariserende maatschappij.

Een school is geen kerk en zondag geen maandag. Maar we geloven en ervaren als christenen dat de Bijbel relevant is voor alle vakken en het hele leven, en dus ook voor de vorming van onze kinderen tot een christelijke student en een waardevolle burger.

We moeten ver weg blijven van de idee dat leerlingen die zo gevormd worden een soort gemankeerde wereldburgers worden. In de Bijbel, in de kerkgeschiedenis en in de samenleving van nu zien we oprechte christenen in hoge posities. Er is alle reden om te denken dat een kind dat werkelijk vanuit Bijbelse waarden wordt opgevoed in een nog niet totaal geperverteerde maatschappij beter tot zijn recht komt dan een kind dat opgevoed wordt vanuit de gedachte van autonomie en maximale zelfontplooiing.

Ten slotte, iemand die de strategische en praktische vormgeving van het onderwijs doordenkt vanuit een christelijke visie kan zeker terechtkomen bij nieuwe structuren en innovatieve praktijken. Dat kan ook het doorbreken van het leerstofjaarklassensysteem zijn. Als ik evenwel doorklik naar de webpagina van Driestar-Educatief over het ontwerp van onderwijs rondom Bijbelse waarden (www.driestar-educatief.nl/onderwijs-in-waarden), ben ik er nog niet zo van overtuigd dat de klas als leergemeenschap een belemmerende factor vormt. Integendeel.

De auteur is eigenaar van een adviesbureau voor mediation, coaching en training. Reageren? welbeschouwd@refdag.nl