Column (ds. J. Belder): Zedenmeesters
Terwijl je gedachten, woorden en zinnen in de juiste volgorde manoeuvreert, nadert dinsdag met rasse schreden. Dan weten we of de initiatiefwet ”orgaandonatie” door de Eerste Kamer werd aanvaard. Na vele jaren praten en lobbyen was er in de Tweede Kamer een nipte meerderheid voor dit geesteskindje van D66. Met dank aan de Nederlandse Spoorwegen. Een volksvertegenwoordiger werd te laat in Den Haag afgezet. De stemming was toen al voorbij. Voer voor wie gevoelig is voor complottheorieën.
Vandaag bogen zich dus de 75 senatoren over de donorwet. In het plan van de initiatiefneemster, mevrouw Pia Dijkstra, zijn we in beginsel allemaal donor, tenzij we ons afmelden. Kortom: wie zwijgt stemt toe.
Voor- en tegenstanders spanden zich in om elkaar te overtuigen van het eigen gelijk. Stevige argumenten kwamen voorbij, maar ook heel wat drogredenen. Soms bloedstollend, dan weer eens op het hilarische af. Natuurlijk gaat het om een hoogst serieuze zaak. Er is dan ook geen reden om te twijfelen aan de oprechte bedoelingen van Kamerlid Dijkstra. Je zult maar slecht werkende nieren hebben, of een zieke lever.
Onder kerkgangers blijft de animo voor orgaandonatie achter bij de rest van de bevolking. Meten is weten. Maar hoe meet je dat? Alleen via het donorregistratiesysteem? De meningen lopen uiteen. Mag het? Ben ik als ik niet geregistreerd wens te staan als donor onbarmhartig, egoïstisch, liefdeloos? Of je op grond van de Bijbel tot een overtuigend ”ja” of ”nee” kunt komen, betwijfel ik. Dat Eva gebouwd werd uit een rib van Adam lijkt me hier niet aan de orde. Dat geldt ook de bereidheid van de Galaten om hun ogen aan Paulus te doneren. Zag de apostel slecht? Transplanteren was toen nog onmogelijk.
Wat mij in het initiatief van D66 tegenstaat zijn de drammerigheid en de inconsequentie. Bij een stervenswens is zelfbeschikking van doorslaggevende betekenis, maar bij orgaandonatie tendeert de overheid naar annexatie. Inmiddels is het wetsvoorstel zo ver afgezwakt dat familie het laatste woord heeft, maar geen vetorecht. Over duidelijkheid gesproken. En stel dat familie het onderling oneens is, wat dan? Laat de overheid informeren en propageren en meer niet.
Volgens D66-senator Bredenoord denkt haar partij typisch protestants. Niks geen betutteling. De tijd van kerkelijke bevoogding is voorbij. Laat ieder zijn individuele verantwoordelijkheid nemen. Kennelijk ben ik een onvervalste protestant, wars van zedenmeesters. Sorry Pia. Annexeert de overheid straks ook mijn stervenswens. Ik houd wel het laatste woord, maar heb geen vetorecht.
