Commentaar: Smal land
Boycotten, dat bedrijf, want het deugt niet. Dat is de boodschap die de gemeente Smallingerland afgeeft met het besluit om een jaar lang geen zaken te doen met een agrarische groothandel in Drachten. Reden? De ondernemer is door de rechter veroordeeld wegen discriminatie omdat hij een stagiair weigerde die een homoseksuele relatie heeft.
De gemeente zegt alleen zaken te willen doen met integere bedrijven. Dat is niet bijzonder. Van iedereen mag worden verwacht alleen met eerlijke zakenlieden van doen te willen hebben.
Wethouder Krans stelde gisteren dat iemand die discrimineert niet integer is. Dat is een forse stelling waar wel de nodige kanttekeningen bij zijn te maken. Integer wil zeggen: rechtschapen. Althans, dat leert het woordenboek van Van Dale. Kan men beweren dat de Drachtster ondernemer niet rechtschapen is? Of is hij het misschien juist wel? Hij neemt geen loopje met zijn principes en blijft bij zijn uitgangspunten, ondanks de (morele) druk die op hem wordt uitgeoefend.
Vraag is of de gemeente ook zo’n forse maatregel neemt als een bedrijf door de rechter is veroordeeld vanwege het eenmalig (want daar gaat het bij de landbouwondernemer om) overtreden van een andere wetsregel. Om iets te noemen: doet ze ook geen zaken meer met een transportonderneming waarvan een chauffeur is veroordeeld vanwege het (eveneens eenmalig) overtreden van de rijtijdenwet? Immers, wie die wet overtreedt is ook niet integer. Dat is de uiterste consequentie van de redenering van het college van Smallingerland.
Iedereen zal zich haasten te zeggen dat dit belachelijk is. Dat is het ook. Maar dan is niet anders te concluderen dan dat de gemeente zich laat meesleuren in een hype. Elk geval van discriminatie van homoseksuelen wordt onder een vergrootglas gelegd. Waarom wordt er zo massief opgetreden tegen homodiscriminatie en veel minder fel tegen leeftijdsdiscriminatie?
De gemeente noemt de veroordeling van het bedrijf door de rechter als argument om de agrarische groothandel te boycotten. Dat dit als straf is bedoeld, wordt onderstreept door de begrensde periode van een jaar. Nadien kan de handel weer beginnen.
Ook minister Asscher ziet het besluit van de Friese gemeente als straf. Hij zegt dat vandaag onomwonden in een interview met het Nederlands Dagblad: „Ik denk dat het heel goed is dat de gemeente laat zien dat discriminatie niet ongestraft kan blijven.”
Het lijkt er veel op dat we inmiddels twee soorten de rechters in Nederland hebben. De officiële rechter, die de groothandel heeft veroordeeld tot een geldboete, en de overheid die er nog een schepje bovenop doet. Hoort het niet tot de kenmerken van een rechtsstaat dat iemand voor hetzelfde vergrijp maar één keer kan worden gestraft?
De hele kwestie toont aan dat de samenleving op hol slaat als er sprake is van homodiscriminatie. Natuurlijk, homoseksuelen mogen niet worden gediscrimineerd. Daarover geen misverstand. Maar wie enigszins afwijkt van de gangbare opvattingen krijgt geen ruimte. Dat is Nederland op zijn smalst.