Commentaar: Blijdschap en zorg over verkiezingsuitslag
Wie de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen op zich laat inwerken, valt ten prooi aan tegenstrijdige gevoelens. Dat partijen als VVD en PvdA, die landelijk verantwoordelijkheid namen voor zware en moeilijke bezuinigingen, zó worden afgestraft, heeft iets onrechtvaardigs. De opmars van D66 –een partij die als geen ander de tijdgeest weerspiegelt en niets heeft met God en Bijbel– maakt een serieus christen bepaald niet blij. Daartegenover staat de mooie score van de christelijke partijen, die zonder meer tot dankbaarheid stemt.
Neem om te beginnen de kleinste van de drie, de SGP. Deze partij behaalde de beste uitslag ooit bij gemeenteraadsverkiezingen. Geen wonder dat men in die kringen in zijn nopjes is. Het blijft een bijzondere ontwikkeling dat in een tijd waarin de secularisatie keihard toeslaat, een kleine Bijbelgetrouwe partij zowel bij de Kamerverkiezingen van twee jaar terug als bij de gemeenteraadsverkiezingen nu, onmiskenbaar in de lift zit.
Nummer twee, de ChristenUnie, deed het eveneens uitstekend. Wie de score van deze partij goed wil duiden, zou eens een vergelijking moeten maken met zo’n vijftien jaar geleden. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1998 behaalden GPV en RPF samen 1,4 procent van de stemmen. Nu staat de ChristenUnie op 4 procent, waarbij dan de stemmen uitgebracht op een gezamenlijke CU/SGP-lijst nog niet zijn meegeteld. Een opmerkelijke ontwikkeling. Waar op nationaal niveau de ChristenUnie getalsmatig nooit uitsteeg boven de optelsom van GPV en RPF, wist zij haar lokale omvang zo ongeveer te verdrievoudigen.
Ten slotte liet ook het CDA, gegeven de omstandigheden, een goede uitslag zien. Stonden de gezichten van de christendemocraten aan het begin van de avond nog sip, later klaarden die zienderogen op doordat hun aantal raadszetels niet al te veel verschilt van vier jaar geleden.
Rest de vraag hoe de groei van met name ChristenUnie en SGP verklaard moet worden. Doen deze partijen het zó goed in de plaatselijke politiek? Dat zal zeker een verklarende factor zijn. Worden zij beloond voor hun constructieve en kwalitatief hoogstaande inzet aan het Binnenhof, waardoor zij het beleid van Rutte II in gunstige richting konden bijsturen? Ook dat zou zomaar een rol kunnen spelen. Is van belang dat voor sommige christelijke kiezers de barrière om SGP te stemmen verdwenen is nu voor deze partij ook vrouwen actief kunnen zijn? Ook dat valt niet uit te sluiten. En wellicht zijn steeds meer kiezers gaan inzien dat de oude tegenstelling: wie invloed wil, stemt CDA, wie getuigenis wil, stemt SGP of ChristenUnie, volstrekt achterhaald is.
Eén ding staat echter als een paal boven water: de groei van de kleine christelijke partijen is níét het gevolg van een beginnende herkerstening van Nederland. Van een brede herleving van het christelijk geloof is –en dan zijn we terug bij de gemengde voelens van het begin van dit commentaar– helaas geen sprake. Voor zo’n herleving moeten en mogen we met onverminderde intensiteit blijven bidden. Omdat alleen het centraal stellen van God en Zijn Woord onze maatschappij werkelijk heil kan brengen.
