De sneeuwval zorgde maandagmorgen vooral in Flevoland voor grote problemen op de weg. Sommige scholieren hadden noodgedwongen een dagje vrij. „Men kan in dit land niet omgaan met sneeuw.”
Niet alleen de klassen van zijn school zijn maandag flink uitgedund, ook het docentenkorps is beperkt. „Drie leerkrachten en twee stagiairs hebben de school niet kunnen bereiken.”
Ook een deel van de leerlingen van de reformatorische basisschool Eben-Haëzer in Emmeloord bleef vanochtend thuis. „De weersomstandigheden hadden vooral gevolgen voor kinderen uit de Noordoostpolder, zegt directeur A. Versteeg. „Drie schoolbussen zijn vanochtend niet uitgereden. Sommige leerlingen konden alsnog door de ouders worden gebracht, maar dat was lang niet altijd mogelijk. Niet alleen vanwege de gladheid, maar ook vanwege gezinsomstandigheden. Als pa al met de auto weg is naar zijn werk, kan ma weinig beginnen.”
Versteeg, die zeven jaar lang in het Canadese Ontario woonde en werkte, verbaast zich over de verkeersproblemen die de sneeuwval keer op keer veroorzaakt. „In Nederland valt vergeleken bij Canada nog betrekkelijk weinig sneeuw. Ik ben in dat land ook zo’n vier jaar vrachtwagenchauffeur geweest. In vier winters heb ik slechts twee keer moeten afhaken. Als sneeuwschuivers in Canada de snelweg op rijden, gaat iedereen aan de kant. De rijbaan wordt in no time vrijgemaakt, zodat de machines hun werk kunnen doen. Tegelijkertijd wordt er gestrooid, waardoor er prima is te rijden.”
Probleem in Nederland is volgens de basisschooldirecteur dat de snelwegen eerst volstromen met auto’s.
Twee kinderen van B. Vader uit Rutten bleven maandag thuis. „De schoolbus naar Emmeloord reed niet en ook de taxi naar speciaal onderwijs in Zwolle niet”, zegt Vader. „De oudste zit op de Pieter Zandt en daar heb ik nog niets van gehoord. Ik neem aan dat het goed is gegaan.”
Vader strandde maandagmorgen zelf op de spiegelgladde A6. „Ik was op weg naar een afspraak in Sassenheim. De auto gleed bij een gangetje van zo’n 25 kilometer per uur steeds weg en ik zag vrachtauto’s stranden op plekken waar ze de helling niet konden nemen. Ik dacht: als ik zo nog honderd kilometer moet rijden, dan wordt het niks. Bij Lelystad-Noord heb ik de snelweg verlaten. Via de provinciale wegen ben ik zo goed en zo kwaad als het kon naar huis gereden.”