„Ben ik een getrouwe dienstknecht geweest?”
Het emeritaat kan voor predikanten een periode van bezinning zijn, aldus P.J. Vergunst. „Ben ik een getrouwe dienstknecht geweest?”
De algemeen secretaris van de Gereformeerde Bond binnen de Protestantse Kerk in Nederland sprak woensdagmorgen tijdens de voorjaarsvergadering van hervormd-gereformeerde emeritus predikanten en predikantsvrouwen in Veenendaal. De bijeenkomst in gebouw Maranatha bij de Julianakerk trok met ongeveer negentig bezoekers een volle zaal.
Kruisgezant
Voorzitter ds. J.P. Nap uit Hoevelaken zette de toon met een meditatie over 2 Korinthe 4:7, waarin het gaat over de schat in aarden vaten. „Paulus was geen imponerende verschijning. Predikanten zijn geen showmensen en ze worden ook niet geliket. Ze leveren geen perfecte preken en ze zijn ook niet perfect. Over de afgelegde weg is veel dat beschroomd maakt. Zo er te roemen valt, dan is het in de goedheid en de trouw van de Heere.”
Hij noemde de predikant een „kruisgezant”, die bij de Heere Jezus terechtkan met zijn zorgen en zonden. „Niet de predikanten bekeren mensen, dat doet het Evangelie. Niet het aarden vat heeft kracht, maar de schat van het Evangelie. Deze overtuiging doet elke klacht verstommen. Het is de begeerte van de predikant dat de gemeente meer en meer oog krijgt voor die schat.”
Voorzitter ds. J.P. Nap. beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton Dommerholt
beeld RD, Anton DommerholtVergunst sprak over ”Een dominee is ook maar een mens, de terugblik én vooruitblik van een emeritus predikant”. De algemeen secretaris, die jarenlang veel met predikanten omgegaan heeft, noemde het emeritaat (ook) een periode van bezinning. „Het is goed om terug te blikken, om in het reine te komen met de moeiten die het ambt meebracht, met de ambtelijke zonden en met het gezin dat de ambtelijke weg niet altijd kon volgen.”
Hij vroeg aandacht voor „verzoening” als men betrokken was bij enige vorm van kerkelijke strijd, een conflict, weerstand tegen de prediking of als het ego in de weg gezeten heeft. „Zijn er mensen met wie we in het reine moeten komen voordat we sterven? Verzoening is immers verticaal en horizontaal.”
De algemeen secretaris vindt het goed als predikanten over deze en andere zaken met elkaar spreken om elkaar te bemoedigen. „Het is mooi als je naar de ander kunt luisteren, daarvoor de tijd neemt en de ander toelaat in je hart.”
Vergunst zei dat emeritus predikanten meer dan gemiddeld in staat zijn tot hartelijk en betrokken meeleven. Hij riep de aanwezigen op de roeping van de gave van het bemoedigen te ontwikkelen. „Bij de geestelijke gaven waarover Paulus in Romeinen 12 spreekt, hoort de bemoediging. Als levenswijsheid en geloofservaring samenkomen, brengen wijze raadgevers naar voren dat allerlei activiteiten ons niet redden, maar dat het Woord autoriteit heeft.”
Vergunst wees er verder op dat de bijdrage in het kerkenwerk van emeritus predikanten die nog vitaal zijn niet gemist kan worden. „In delen van ons land zijn er kerkelijke gemeenten die niemand meer kunnen vinden die bevoegd is om volgende week al het avondmaal te bedienen of over drie dagen de rouwdienst van tante Anna te leiden.”
Hij noemde als voorbeeld dat het breed moderamen van de classis Overijssel-Flevoland emeritus predikanten erover informeert dat doorwerkers en invallers nodig zijn. „In deze regio worden emeriti gevraagd om zondag het Woord te bedienen, consulent te zijn, hulpdiensten te verrichten en verantwoordelijkheid te nemen.”
P.J. Vergunst sprak over ”Een dominee is ook maar een mens”. beeld Jan van Reenen
Piet Vergunst. beeld Jan van ReenenTijdens de bespreking zei emeritus predikant prof. dr. W. Verboom, de vroegere voorzitter, dat er ook verwondering is. „Dat maak ik mee als ik kaarten krijg van mensen die vertellen over wat de Heere door mijn prediking in hun leven gedaan heeft. Ik ben er verwonderd over.”
