Rotterdamse Edina legde zondag belijdenis af op evangelisatiepost GG, „na een lange weg vol worstelingen”
Het zal zeker dertig jaar geleden zijn dat in het oud gereformeerde kerkgebouw aan de Gouwstraat in Rotterdam-Charlois –nu een inloophuis– kinderen werden gedoopt. Zondag gebeurde dit hier opnieuw, in een dienst waarin ook drie volwassen buitenkerkelijken geloofsbelijdenis aflegden.
De gebeurtenissen van zondag moeten de volgende ochtend nog steeds bezinken bij Edina Oskam-Rostás (39). „Het was mooi en ontroerend.” Zelf legde ze zondagmiddag belijdenis af –gedoopt was ze al als kind in Hongarije– en twee van haar kinderen werden gedoopt. In dezelfde dienst, waarin ds. G.J. Baan van de gereformeerde gemeente te Rotterdam-Zuidwijk voorging, legde nog een vrouw belijdenis af en werd een andere volwassen vrouw gedoopt.
De laatste keer dat op deze plek de Heilige Doop bediend werd, zal begin jaren negentig zijn geweest, in de oud gereformeerde gemeente in Nederland (oggiN) die hier gevestigd was. De oorspronkelijke gevelbalk met ”Eben-Haëzer” erop bevindt zich nog in het inloophuis, net als de preekstoel van toen. In november 1993 besloten drie resterende mannelijke leden tot opheffing van de gemeente. Toch kon ds. T. Klok, die voorging in een laatste dienst, het niet over zijn hart verkrijgen de kanselbijbel te sluiten. Tot 2002 werden er nog weekdiensten gehouden. Enkele jaren later werd het gebouw verkocht aan de Gereformeerde Gemeenten, die er een inloophuis begonnen: In de Gouwstraat. En nu was er dus weer een doopdienst. Met dezelfde doopvont als vroeger.
„Achteraf werd ik me ervan bewust dat de Heere mij ziek maakte om naar Hem te leren luisteren” - Edina Oskam-Rostás, belijdeniscatechisante
Voor een interview over de plechtigheid blijkt alleen Edina beschikbaar: de persoon die volwassen gedoopt is, vindt een interview te spannend. De andere persoon die belijdenis aflegde, ondergaat deze maandag een operatie. Op zich al wonderlijk genoeg, vertelt Martin Rozema, evangelist op de post. Zij had erover in gezeten of ze er zondag wel bij kon zijn, vanwege twee operaties die ze moest ondergaan. Die bleken echter zo gepland dat de belijdenisdienst precies tussenbeide doorgang kon vinden.
Paniekaanvallen
Edina’s levensverhaal begint op het Hongaarse platteland, waar ze opgroeide in een rooms-katholiek gezin. Ze had een moeilijke jeugd: bij haar vader en moeder kon ze niet blijven en over het wonen bij haar tante praat ze liever niet.
Op school kreeg Edina rooms-katholiek Bijbelonderwijs. Op haar tiende deed ze communie. Daarvoor al moest ze als kind regelmatig bij de pastoor biechten. „Ik vond het eng om in een donker hokje te zitten. Ik weet nog dat ik op een dag echt niet wist wat ik verkeerd had gedaan, dus dat zei ik tegen de pastoor. „Je hebt zeker wat gedaan”, zei hij. Het raakt me nog.”
Als volwassene zegde Edina de kerk vaarwel. „Ik ben met alle wereldse verleidingen meegesleurd. Als er niemand naast je staat die je de weg wijst, kom je op een dwaalweg. Ik was me er niet van bewust dat ik zondigde. Daardoor kreeg ik veel moeilijkheden en ellende.”
Met haar ex-man, die niet gelovig was, en hun oudste dochter Larissza (nu 16) verhuisde Edina rond 2010 naar Nederland, op zoek naar economische voorspoed. Daar kreeg het stel een tweede dochter: Bianka (nu 8), die, anders dan Larissza, niet werd gedoopt.
Edina en haar ex-man bleken geen gelukkig stel, vertelt ze. „We hadden veel ruzie. Kort voordat we uit elkaar gingen, ben ik in 2018 drie maanden psychisch en lichamelijk heel ziek geweest. Ik was doodsbang en had paniekaanvallen. Achteraf, toen ik de post bezocht, werd ik me ervan bewust dat de Heere mij toen ziek maakte om naar Hem te leren luisteren.”
„Toen ik voor het eerst op de post kwam, ervoer ik dat mijn last minder werd” - Edina Oskam-Rostás, belijdeniscatechisante
Schuld
Folders van In de Gouwstraat die bij haar bezorgd werden, brachten Edina er niet toe de post te bezoeken. Zover kwam ze wel door haar buurman. Die was vrijwilliger op de post en nodigde haar uit. „De Heere zal je zeker kunnen helpen”, zei hij. Toen ik er voor het eerst kwam, raakten de woorden mij. Ik moest huilen. Ik ervoer dat mijn last minder werd.”
Nadat Rozema in 2022 op de post kwam, vroeg Edina hem of Bianka door hem gedoopt kon worden. Edina: „Martin roept iedereen op tot bekering en tot gehoorzaamheid aan de Heere. Dus ook tot doop en belijdenis als Zijn weg. Martin zei dat ik dan eerst catechisatie moest volgen.”
Tijdens de catechisatielessen ontdekte Edina verschillen tussen het geloof van haar jeugd en dat wat ze op de post hoorde. „Ik leerde hier over de barmhartigheid en lankmoedigheid van de Heere. Bij Hem is altijd vergeving. Het maakt niet uit welke grote zonden je hebt gedaan. Dat was bij de Rooms-Katholieke Kerk anders: je moest je schuld dragen als straf voor wat je had gedaan en dan kon je vergeving krijgen.”
Het pad naar de uiteindelijke belijdenisdienst was „een lange weg met veel worstelingen”. In de tussentijd had ze ook een kind gekregen –de nu tien maanden oude Benjamin, die zondag ook is gedoopt– bij een man met wie ze samenwoonde. Evangelist Rozema maakte duidelijk dat schuld belijden nodig was over het leven dat achter lag. Rozema: „In een Bijbelse en kerkordelijke weg van belijdenis van zonde en schuld kwamen Edina en haar man tot een huwelijk en kwam de weg vrij voor geloofsbelijdenis en doop.”
„Als je gelooft in de Heere Jezus, zijn je zonden vergeven, maar ik kan ze zelf niet vergeten” - Edina Oskam-Rostás, belijdeniscatechisante
Vergeving
Dacht Edina nooit: ik stop ermee? „Nee. Hoe meer ik op catechisatie leerde, hoe dorstiger ik werd naar het Woord van de Heere. Nog steeds wil ik veel meer weten over hoe ik dagelijks met Hem moet leven.” Hét middel waardoor God haar de weg wijst, is de Bijbel, vertelt Edina. Ze haalt een veelgelezen exemplaar van de Statenvertaling uit haar tas en slaat het open bij een geeltje. „Vanmorgen las ik in Jesaja: „Ik zal de blinden leiden door de weg, dien zij niet geweten hebben, Ik zal ze doen treden door de paden, die zij niet geweten hebben.” Die belofte heeft de Heere waar gemaakt. Altijd als ik wakker word, lees ik de Bijbel en zoek ik naar antwoorden voor mijn vragen. Ik krijg niet altijd meteen antwoord, maar de Heere maakt wel duidelijk uit de Bijbel wat voor míjn hart belangrijk is.”
Bij de belijdenisdienst zondag gaf Rozema Edina de tekst 1 Johannes 1:9 mee: „Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.” Edina: „Ik zei tegen mijn man: Die tekst paste precies. Het was heel persoonlijk.”
Vergeving ervoer Edina niet alleen vanuit de Bijbel, maar ook door de gebeurtenissen van de achterliggende maanden. „We mochten in het huwelijk treden, schuldbelijdenis doen en nu belijdenis doen en onze kinderen laten dopen. Dat is een zichtbaar bewijs voor mij dat de Heere heeft vergeven en dat ik met een schone bladzijde mag beginnen.”
Edina: „Ik hoop dat ik nooit meer in de wereld verdwaal. De wereld is zo zondig, ons hart ook. Maar als de Heere ingrijpt, trekt Hij je weg van de zonde. Als je hart geraakt wordt door Gods Woord, besef je dat de Heere Jezus Zijn eigen bloed en zweet heeft gegeven. Dat maakt mij droevig, ik wil niet dat dat door mijn zonden komt. Als je gelooft in het bloed van de Heere Jezus, zijn je zonden vergeven. Maar ik kan ze zelf niet vergeten.”
