Het gaat om de zogenoemde kW-vergoeding die Vattenfall, voorheen bekend als Nuon, in rekening brengt. Nuon werd jaren terug opgesplitst in netbeheerder Continuon (het huidige Liander) en energieleverancier Nuon (nu Vattenfall). Volgens de stichting brengt de netbeheerder sindsdien de kosten in rekening voor het transport van elektriciteit, en zou Vattenfall de vergoeding voor klanten met een ‘grootverbruikersaansluiting’ niet meer op energierekeningen mogen zetten. De stichting eiste zo’n 400 miljoen euro compensatie.

Maar volgens de rechter mag Vattenfall de bewuste kosten wel degelijk in rekening brengen. De rechter vindt daarnaast dat Vattenfall klanten niet op het verkeerde been heeft gezet. De vergoeding was eenvoudig te berekenen, staat in de uitspraak. Ook maakt Vattenfall duidelijk dat de netbeheerder een bedrag in rekening brengt voor het transport van elektriciteit en dat dit niet is inbegrepen in de prijs van het energiebedrijf. De rechter wijst er verder op dat het klanten altijd vrijstond om over te stappen naar een ander energiebedrijf.

Vattenfall reageert met de opmerking dat het goed is dat er nu duidelijkheid is voor alle partijen. De claimstichting bestudeert het vonnis nog, maar zegt in een eerste reactie wel teleurgesteld te zijn dat de vordering is afgewezen. Vattenfall zou er daardoor mee door kunnen gaan om een vergoeding in rekening te brengen „die geen enkele andere elektriciteitsleverancier in rekening brengt en waarvoor de klant niets terugkrijgt”. In de komende weken beraadt de stichting zich op nadere stappen.

De juridische wereld keek uit naar de uitspraak, omdat het de eerste keer was dat mogelijk een schadevergoeding toegekend zou worden op basis van een nieuwe wet die in 2020 inging. Voorheen konden claimorganisaties alleen claimzaken voeren namens gedupeerden die zich bij hen hadden gemeld. Maar tegenwoordig is het ook mogelijk om een schadevergoeding te claimen namens mensen die zich nog niet hebben aangesloten. De compensatie moet dan achteraf worden verdeeld.