Van Driel herinnerde de Kamerleden eraan dat het eigenlijk niet de bedoeling is dat klimaatfinanciering uit het ‘gewone’ ontwikkelingsbudget komt, maar in de praktijk is dat wel het geval. Volgens de organisaties die een bijdrage leverden aan het gesprek, moeten rijke landen de komende jaren juist veel meer geld uittrekken voor verduurzaming in armere landen én het vergoeden van schade die voortkomt uit klimaatverandering. Daarbij valt bijvoorbeeld te denken aan overstromingen als gevolg van extreme buien, waarop het risico stijgt door de opwarming van de aarde. Ook zulke rampen treffen ontwikkelingslanden nu harder dan rijkere landen.

Als landen in het ‘mondiale zuiden’ vinden dat ze onvoldoende financiële hulp krijgen, zullen ze volgens Stroot ook minder bereid zijn om mee te werken aan plannen die de uitstoot van broeikasgassen verminderen. „In Afrika hebben 600 miljoen mensen geen toegang tot energie. De eerste prioriteit voor Afrika is armoedebestrijding”, legde ze uit.

Financiering speelt dit jaar een belangrijke rol op de top. Eerder is afgesproken dat rijke landen tot 2025 zeker 100 miljard euro per jaar uittrekken voor klimaatfinanciering. Voor de jaren daarna moeten in Bakoe nieuwe afspraken worden gemaakt. Het geld is bedoeld voor vergroening en aanpassingen aan het veranderende klimaat. Het vergoeden van klimaatschade komt daar nog bovenop.

Geld is er op zich genoeg, vulde Agnes Schim van der Loeff van ActionAid aan. „Het gaat nu alleen naar de verkeerde dingen.” Alleen al door fossiele subsidies af te schaffen en belastingontwijking tegen te gaan, kunnen landen volgens haar honderden miljarden euro’s ophalen voor klimaatfinanciering.