Demonstreren bij een abortuskliniek is aan strenge regels gebonden. Er is één lichtpuntje: in het Verenigd Koninkrijk mag je in stilte bidden voor de deur van een kliniek. Voorlopig, want de Labourregering bezint zich op aanscherping van de regels.
De discussie over abortus verloopt niet altijd even waardig . Neem nu de Nationale Conventie van Democraten in de Verenigde Staten, waar de Democraten warmlopen voor de aanstaande presidentsverkiezingen. Op een steenworp afstand van het congrescentrum in Chicago is een mobiele kliniek ingericht waar mensen gratis een abortus kunnen ondergaan. Proabortusdemonstranten paraderen verkleed als abortuspil door de stad.
Maar eerlijk is eerlijk, ook prolifedemonstranten gedragen zich niet altijd voorbeeldig. Uit het verleden zijn zelfs aanslagen op abortusklinieken bekend.
Dat de overheid een oogje in het zeil houdt bij protesten is dus niet vreemd. Toch zijn de beperkingen waar prolifedemonstraties nu aan gebonden zijn buiten alle proporties. De demonstratie moet worden aangemeld, vaak zijn er bufferzones rond de kliniek en van tijd tot tijd worden wakers gearresteerd .
In het Verenigd Koninkrijk zijn inmiddels meerdere demonstranten opgepakt die voor een abortuskliniek stonden, zonder protestbord en zonder iemand aan te spreken. Hun enige overtreding was dat ze daar stonden te bidden. In november 2022 werd Isabel Vaughan-Spruce opgepakt in Birmingham omdat ze binnen de bufferzone in gebed was, ook al was dat voor anderen niet waarneembaar.
Een lichtpuntje in deze hele discussie is dat Vaughan-Spruce werd vrijgesproken . Deze week ontving ze een schadevergoeding en bood de politie excuses aan. Toch is het boek daarmee niet gesloten. Er zijn aanwijzingen dat de nieuwe Labourregering de richtlijnen wil aanscherpen, zodat ook stil gebed strafbaar wordt.
Deze ontwikkeling zou bijzonder gevaarlijk zijn. Het is toch ondenkbaar dat in een westers land het in gedachten spreken tot God verboden wordt? Dat doet denken aan de Gedachtepolitie in de dictatuur die George Orwell beschrijft in zijn verontrustende boek ”1984”.
Tegelijkertijd is het ook veelzeggend. Blijkbaar ervaren abortusklinieken het als bedreigend wanneer iemand voor hun deur in stilte bidt, ook al doet hij geen vlieg kwaad. Het laat zien dat hier sprake is van een geestelijke strijd, waarbij het gebed inderdaad een sterke kracht is.
Sommige christenen zullen zich afvragen of het echt nodig is om demonstratief te staan bidden voor zo’n kliniek. Zo’n gebed hoort toch in de binnenkamer? In een video van het Reformatorisch Dagblad vertelt een waakster over haar gebed voor een jong meisje dat na een indringend gesprek toch de kliniek binnenging. Na vijf minuten kwam ze weer terug, bleek het gebed verhoord en was er een leven gespaard.
De wapens van een christen zijn van een geheel andere orde dan die van seculiere demonstranten. Dan sluit het gebed in de binnenkamer het gebed op de hoek van de straat niet uit.
