Een comité van de Verenigde Naties gaat donderdag in Nederland toetsen op de uitvoering van het VN-verdrag Handicap. Het lijkt er sterk op dat ons land, acht jaar na de ratificatie van dit verdrag, veel te weinig heeft gedaan om de achtergestelde positie van mensen met een beperking te verbeteren. Werk aan de winkel dus voor de overheid.
Om een goed en actueel beeld te krijgen van hoe het gaat met mensen met een beperking in Nederland, worden in de aanloop naar het bezoek verschillende organisaties gehoord en bevraagd. Het gaat dan onder meer om de organisatie Ieder(in) en het College van de Rechten van de Mens. Het VN-comité stelt bij het bezoek over bijna alle artikelen van het VN-verdrag Handicap vragen. Van onderwijs, werk, inkomen en mobiliteit tot zorg en ondersteuning, recht op privacy, crisiscommunicatie en humanitaire noodsituaties en beleid rond dwang en drang.
Ieder(in) is uitgesproken negatief over de uitwerking van het verdrag door Nederland. Deze organisatie ziet op vrijwel alle levensterreinen een verslechtering. Het gaat dan om bijvoorbeeld onderwijs, werk, inkomen en mobiliteit, toegang tot de zorg, recht op privacy, crisiscommunicatie en humanitaire noodsituaties en het beleid rond dwang en drang. De organisatie verwacht dan ook een snoeihard oordeel van de VN-commissie die op ‘huisbezoek’ komt.
Nederland is een rijk land waar de verbale ambities op bijvoorbeeld het gebied van gehandicaptenbeleid torenhoog zijn. Burgers met en zonder beperking, op welk terrein en van welke soort dan ook, hebben gelijke rechten en moeten die rechten ook op ieder terrein kunnen uitoefenen. Dat geldt voor kleine zaken als een goede toegankelijkheid voor rolstoelgebruikers tot het openbaar vervoer, het geldt ook voor grote zaken als toegankelijkheid van de zorg. Alhoewel: voor mensen zónder beperking kunnen bepaalde zaken klein lijken, maar voor beperkten zijn het niet zelden letterlijk en figuurlijk onoverkomelijke struikelblokken. Want hoe kom je, zonder goede toegang tot het openbaar vervoer, als beperkte bijvoorbeeld in het ziekenhuis voor een controle?
„Het is een schande dat ons land zo achterblijft als het gaat om het verbeteren van de positie van gehandicapten”
Op papier kunnen de zaken goed geregeld lijken, maar in de praktijk schort daar dus nog heel veel aan. Zo bezien is het goed dat de VN met een kritische blik kijkt naar de uitvoering van het door Nederland ondertekende verdrag. Want belofte maakt schuld.
De overheid staat een inclusieve samenleving voor, zoals dat heet. Iedereen moet zoveel mogelijk aan alles mee kunnen doen en gelijke kansen hebben. Niet zelden heft Nederland het waarschuwende vingertje als andere landen op dit terrein volgens Den Haag niet voldoende doen. Het is een regelrechte schande dat ons land nu zelf, acht jaar na de ondertekening van het VN-verdrag Handicap, op het terrein van mensen met een beperking zó achterblijft. Werk aan de winkel dus.
