Hij is bereid offers te brengen aan God, maar Hem concreet gehoorzamen brengt hij niet op. God wijkt uit zijn leven en Saul wordt angstig en somber, een innerlijk leeg en onrustig mens. Een boze geest krijgt steeds meer invloed op hem. Er staat dat een boze geest die bij de Heere vandaan komt, bezit van hem neemt. Aangrijpend.

Wat Saul overkomt, kan ook ons leven tekenen. Wie van ons herkent niet de onrust en angst van deze man? Die onrust leeft ook op de bodem van ons hart, hetzij bewust verstopt of onbewust verdrongen door veel drukte, prestatiedrang en vermaak. Er gaat meer dan eens innerlijke leegte achter schuil die we op allerlei manieren proberen te camoufleren voor de buitenwereld.

Er komt echter „verademing” voor koning Saul. Een jonge man, David, verkwikt hem met zijn prachtige harpspel. Hij haalt Saul uit zijn neerslachtigheid en angst. Saul ervaart weer iets van ruimte. Hij ademt op tijdens het harpspel van David. De jonge David verdringt met zijn muziekspel de demon en dat is een zegen.

Let op het woord verademing. Verademing is iets anders dan ademhalen. Ademhalen doen we constant. Verademing is éven opleven, een moment uitgetild worden boven wat ons terneerdrukt. Het is echter van korte duur. Dat zien we ook bij Saul. Hij valt al spoedig weer terug in het zwaarmoedige levenspatroon waarin die boze geest hem kwelt. Van omkeer tot God, van een opnieuw luisteren naar God, is geen sprake. Hij houdt vast aan zijn koningschap en het is zo weer het oude liedje. Dat is echter geen tragiek, maar daarin staat Saul schuldig tegenover de Heere.

„Verademing is éven opleven, een moment uitgetild worden boven wat ons terneerdrukt. Het is echter van korte duur”

Deze weken gaan velen op vakantie. Wij breken uit het ritme van elke dag. Velen zoeken bevrijding uit een veeleisend levenspatroon. Mag ik het zo zeggen: Vakantie houden is voor velen van ons op zoek zijn naar verademing. Daar is niets mis mee. Het is goed om genietend van Gods schepping, van de cultuur en van de vrije tijd, nieuwe krachten op te doen. Maar als het blijft steken in verademing zijn we ten diepste niet écht geholpen. Dat is slechts van korte duur. Waar het in ons leven uiteindelijk op aankomt is dat we verlost worden van de boze geest. We hebben een Arts nodig Die dieper ingrijpt in ons leven dan David met zijn mooie en rustgevende harpspel. We hebben meer nodig dan de verademing van de vakantie. Wij hebben Christus nodig, Die de satan, de boze geest, heeft overwonnen en Die voor ons de echte en eeuwige rust verdiend heeft in Zijn verzoenend lijden, sterven en opstaan uit de doden.

Alleen door geloofsovergave aan Hem vinden we vergeving van schuld en vrede met God, maar ook genezing van onze innerlijke leegte en onrust. Wat Christus deed, kon David met zijn harp niet bereiken. Dat lukt ook ons niet, al houden we het hele jaar vakantie. Echt vakantie houden en vieren, dat is zeven dagen per week en 24 uur per dag met Christus, de gekruisigde en opgestane Heere, in het geloof verbonden zijn. Dit is echte recreatie: door de Geest als herschapen mens leven met en uit Christus. Thuis en op vakantie.