Zelf heeft Räsänen het aan den lijve ondervonden dat je verwikkeld kunt raken in een langdurig juridisch proces als je in het openbaar nazegt wat de Bijbel leert over huwelijk en seksualiteit, en je bijvoorbeeld de gay- pride, een jaarlijks terugkerend homo-evenement, ter discussie stelt. En dat terwijl ze niets anders belijdt dan wat de christelijke kerk al eeuwen doet en wat ook het officiële standpunt is van de Evangelisch-Lutherse Kerk van Finland.

Desondanks staat ze inmiddels voor het Finse Hooggerechtshof om haar recht op vrijheid van godsdienst en van meningsuiting te bevechten. Lagere rechtbanken hebben haar tot twee keer toe vrijgesproken, maar het Finse openbaar ministerie legt zich daar niet bij neer.

Uit haar toespraak, afgelopen vrijdag tijdens een bijeenkomst in Gouda, blijkt dat Räsänen niet gerust is op de uitkomst van haar zaak bij het hooggerechtshof. Mochten de opperrechters haar het zwijgen opleggen, dan wendt ze zich tot het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Haar zorg daarbij is dat dit college steeds ideologischer wordt. Mocht het Hof Räsänen in het ongelijk stellen, dan zal het Bijbels geluid in alle lidstaten gesmoord worden.

Echter, ook zonder zo’n uitspraak lijkt de ruimte voor de oude christelijke opvatting over huwelijk en seksualiteit in ons land minder te worden. Veelzeggend is de tweet die de Domkerk in Utrecht vrijdag plaatste. Daarin werd kritiek geuit op het feit dat Räsänen op grond van de Bijbel de homoseksuele levenswijze afwijst. In een toelichting zegt de predikant van deze kerk dat hier op „problematische en grievende wijze” gebruik wordt gemaakt van de Bijbel. Het is schokkend dat niet een vertegenwoordiger van een libertijnse beweging dit beweert, maar een dienaar van de kerk.

Zaterdag herdacht Nederland de bevrijding. In diverse toespraken klonk de vreugde dat men in ons land sinds 1945 weer vrij mag zeggen en belijden wat men vindt. Voor allerlei meningen wil men alle ruimte bieden, behalve voor mensen die op wezenlijke punten teruggrijpen op oude, Bijbelse opvattingen.

Dit geldt overigens niet alleen voor huwelijk en seksualiteit, maar ook voor standpunten op het gebied van het levensbegin. De felle reacties –niet alleen vanuit het publiek, maar ook van autoriteiten– jegens prolife-protesten bij abortusklinieken zijn daarvan een sprekend bewijs. Räsänen heeft gelijk. Ook in Nederland staat de ruimte voor het Bijbels geluid onder druk.