Pr-oorlog Hamas verraderlijk succesvol
Hoe win je een oorlog? Dat is een complexe vraag. In deze tijd is het niet alleen van belang wie het sterkst is. Daarnaast moet er oog zijn voor de publieke opinie. De partij die fysiek de overhand heeft, kan de slag om de publieke opinie alsnog verliezen.
Toen Hamas Israël op 7 oktober aanviel, was de terreurbeweging zich hiervan heel goed bewust. De fysieke oorlog tegen Israël kan de beweging niet winnen. In interviews gaven kopstukken van Hamas daarom aan dat het doel was om de oorlog zo snel mogelijk te laten stoppen, door internationale druk op Israël te ontwikkelen. Het zal niemand zijn ontgaan dat Hamas hierin succesvol is geweest.
Voetlicht
Israël en Hamas beseften het belang van het delen van informatie over de oorlog. Dat het Westen de organisatie als een terreurbeweging beschouwt, is daarbij een grote handicap. Maar Hamas slaagt er toch al maanden in om zijn kant van het verhaal prominent voor het voetlicht te brengen. Er zijn allerlei organisaties die feitelijk een spreekbuis voor de terreurorganisatie zijn.
De belangrijkste hiervan is de OCHA (Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden van de Verenigde Naties). Dit bureau deelt bijna dagelijks een update over de situatie in de Gazastrook. Het baseert zich hierbij onder andere op informatie van ministeries van Hamas. Op deze manier zijn het plotseling geen gegevens meer van Hamas maar van de Verenigde Naties. Deze updates fungeren als bron voor de beschuldigingen aan het adres van Israël. De informatie uit de updates van de OCHA komt bijvoorbeeld terug in eenzijdige rapporten vol kritiek op Israël van Oxfam Novib, IPC (over de honger in Gaza) en VN-rapporteur Francesca Albanese. Hamas kan op deze manier in de luwte blijven.
Deze rapporten fungeren als basis voor de internationale druk op Israël. De terreurorganisatie is er zeer goed in geslaagd de publieke opinie te beïnvloeden. Een duidelijk voorbeeld hiervan was de zaak die Zuid-Afrika aanspande tegen Israël, waarbij de beschuldiging van genocide klonk. Die beschuldiging is nog niet bewezen maar Israël zit duidelijk in de beklaagdenbank. Hamas blijft in deze rechtszaak volledig buiten schot, omdat de zaak zich afspeelt tussen Zuid-Afrika en Israël.
Ongemak
Dat Israëls trouwste bondgenoten steeds meer kritiek hebben op het land heeft ook te maken met de pr-oorlog. Na de vreselijke aanvallen van 7 oktober was er veel kritiek op Hamas. Maar de aanhoudende oorlog in de Gazastrook zorgde ervoor dat de focus kwam te liggen op de ellende in de Gazastrook, die mede door de houding van Hamas veroorzaakt is. De steun voor Israël brokkelt af en de druk op politici om Israël te veroordelen wordt groter. Israël is nog steeds gefocust op de vernietiging van Hamas, maar de rest van de wereld is daar niet meer mee bezig. Voor die rest is het duidelijk dat Hamas niet vernietigd kan worden. De oorlog leidt tot vervreemding tussen Israël en de westerse bondgenoten, want die bondgenoten voelen zich steeds ongemakkelijker bij het verloop van de oorlog.
Asymmetrische kritiek
Het conflict tussen Hamas en Israël is een zogenaamd asymmetrisch conflict. Dit vanwege de grote verschillen in militaire capaciteiten tussen beide partijen, waarbij Israël duidelijk de bovenliggende partij is. Maar de asymmetrie zit niet alleen in het conflict maar ook in de kritiek. Israël ligt zwaar onder vuur. De rapporten van de VN en hulporganisaties richten zich bijna volledig op dat land. Wat Hamas gedaan heeft en doet, wordt nauwelijks ter discussie gesteld.
Het is van belang aandacht te blijven vragen voor de rol van de terreurorganisatie en de oorlogsmisdrijven die zij pleegt. Laten we de misdrijven van Hamas blijven benoemen, zoals de voortdurende gijzeling van burgers en het gebruikmaken van ziekenhuizen voor militaire activiteiten. En bovenal: laten we ons bewust blijven van de onbetrouwbaarheid van de informatie en data van Hamas.
De auteur is onderzoeker Israël en het Midden-Oosten bij het CIDI.
