Recent mocht Steffen Hebestreit als woordvoerder van de Duitse regering melden dat Duitsland van plan is om als derde partij te interveniëren in de aanklacht van Zuid-Afrika tegen Israël. Als ondertekenaar van het Genocideverdrag van 1948 heeft Duitsland het recht om zijn argumenten in deze zaak in te brengen. Duitsland verbreekt hiermee als eerste het angstaanjagende zwijgen van de westerse staten over de volledig misplaatste beschuldiging dat Israël volkenmoord zou plegen. Wie volgt?

Deze Duitse actie komt niet uit de lucht vallen. De gruwelijke volkenmoord die we Holocaust hebben genoemd, heeft de naoorlogse politiek van Duitsland sterk getekend. Ook na 78 jaar is de Duitse regering dat niet vergeten. Het toezicht op uitingen van Jodenhaat (antisemitisme) is zeer scherp, veel scherper dan in andere landen die in de Holocaust ook bepaald niet vrijuit zijn gegaan. Terwijl in ons eigen land nooit is opgetreden tegen zangkoren in voetbalstadions waarin ”Hamas, alle Joden aan het gas” werd geschreeuwd, is Duitsland steeds scherp gebleven op dergelijke uitingen. Heel recent heeft men ook de leus ”From the river tot the sea” verboden, terwijl die leus in Nederland zelfs in de Tweede Kamer is uitgesproken na de inval van Hamas. Na eerst een motie van de SGP tegen dergelijke uitspraken in de Kamer te hebben gesteund, trok GroenLinks-PvdA haar steun in. Impliciet zeggen dat de Israëlische Joden in zee moeten worden gedreven, is kennelijk geen probleem voor Frans Timmermans en consorten.

De meest recente stap van de Duitse regering is een verbod (Betätigungsverbot) voor Hamas en de beweging BDS, die Israël wil ”Boycotten”, ”Desinvesteringen” in Israël stimuleert en ”Sancties” tegen deze staat wil.

Harde noodzaak

Ook al is hij demissionair minister-president, toch durft Rutte zijn mondje nog wel te roeren. Hij was na de inval van Hamas er razendsnel bij om Netanyahu en ook Abbas te bezoeken maar nu er in Den Haag een ongefundeerde aanklacht van volkenmoord tegen Israël wordt behandeld, is hij muisstil. Op 18 januari kwam Ceder (CU) met steun van Stoffer (SGP) met een motie om het Duitse voorbeeld bij het proces tegen Israël te volgen. Tuinman (BBB) steunde: „Israël draagt op dit moment de lasten dat het publiekelijk aan de schandpaal wordt genageld wegens genocide.” Maar Bruins Slot zei: „ „Als minister van het neutrale gastland ga ik me op dit moment ook niet achter een partij scharen.” De motie haalde geen meerderheid.

Maar de strijd tegen Hamas is, evenals eertijds tegen IS, harde noodzaak. Het wrange is dat Hamas zijn burgers gebruikt als schild en zelfs kindsoldaten inzet. De opgave van het aantal doden vanuit Gaza kent ook geen onderscheid tussen Hamasstrijders en burgers, maar niemand protesteert tegen die misleiding.

Zes miljoen

De datum van de bevrijding van Auschwitz door het Rode Leger (27 januari) is door de VN uitgeroepen tot internationale dag voor herdenking van de Holocaust. Hitler en zijn regering hadden doelbewust besloten om alle Joden in Europa en het Midden-Oosten om te brengen. Op de Wannseeconferentie werd een lijst gepresenteerd met in totaal 11 miljoen Joden. In 1945 kwam bij 6 miljoen de teller tot stilstand. Het is onze plicht om deze onvoorstelbare genocide te herdenken. Maar wat moeten de Joodse nabestaanden denken als we herdenken zonder de vreselijke beschuldiging van Zuid-Afrika bij het Internationaal Gerechtshof te weerspreken? Aan de vooravond van de Holocaust zwegen we ook. Na de Kristallnacht zweeg de regering-Colijn en versterkte ze de grensbewaking om uit Duitsland vluchtende Joden tegen te houden. Hebben we eigenlijk wel geleerd wat een volkenmoord is?

De auteur schreef ”Kristallnacht en Kamp Westerbork” (2017).