Een heel gewone Nederlandse moeder en oma ben ik. Al meer dan dertig jaar woon ik in Israël. Mijn gezin van vier kinderen en twee kleinkinderen heeft natuurlijk veel ups en downs in dit turbulente land meegemaakt. Toch hebben we ons altijd veilig en beschermd gevoeld. In één klap is dat gevoel omgeslagen in een ongekende angst. Een angst waarmee iedereen geconfronteerd is. Niet alleen de soldaten maar ook elke burger in zijn eigen huis.

Voetbal

Mijn moeder ligt ziek in een verzorgingstehuis in Nederland. Ik spreek haar elke dag even. Ze krijgt medicijnen toegediend waarvan ze nare dromen krijgt. Drie weken geleden vertelde ze me huilend dat ze een terugkerende nachtmerrie heeft waarin Arabieren voetballen met het hoofd van mijn zoon. Ik vond het naar voor mijn moeder dat ze zulke beelden droomde, maar moest bijna lachen en zei dat zoiets natuurlijk nooit kan gebeuren. We hebben hier geen IS en Israël heeft een groot en sterk leger.

Een week later werd ik om half zeven ’s ochtends wakker van de sirenes. Toen we langzaamaan begonnen te begrijpen wat er gaande was, kreeg ik in de middag een video onder mijn ogen van een gegijzelde soldaat die vanuit het zuiden van ons land naar Gaza was gebracht. Daar trapte een feestvierende menigte op het hoofd van die –mogelijk overleden– Israëlische soldaat.

Meeleven

Er is in ons land veel voorgevallen sinds vorige week zaterdagmorgen. Ik heb nu besloten dat het tijd is dat de wereld weet wat hier is gebeurd en nog aan het gebeuren is. Ik weet dat jullie allemaal naar het nieuws kijken en kranten lezen. Ik weet ook dat jullie afschuwelijke foto’s en filmpjes zien. Ik weet dat zoveel mensen achter Israël staan en met de mensen in Israël meeleven. Dat is hartverwarmend.

Ik weet ook dat er vandaag andere foto’s en verhalen worden gepubliceerd, de verhalen van de ”andere kant”. Verwoeste gebouwen en straten in Gaza, huilende vrouwen met kinderen op hun armen, lijken die onder de puinhopen worden weggehaald. Maar ook foto’s van ”deze kant”: foto’s van een Israëlisch meisje dat Godzijdank ‘veilig’ op haar bed in een schuilkelder ligt, met haar mobieltje; foto’s van raketten (afgevuurd op Israël) die onderschept worden door ons leger.

Mijn doel is dat ik iedereen die wil luisteren laat weten dat er inderdaad onschuldige slachtoffers vallen en nog meer zullen vallen in de Gazastrook, maar dat het leger van Israël nooit onschuldige mensen wil doden. Helaas is dit onvermijdelijk in elke oorlog.

Maar wat hier op zaterdag 7 oktober is gebeurd, betreft geen onschuldige oorlogsslachtoffers. Het is de meest ondenkbare brute afslachting van mensen, mannen, vrouwen, kinderen, baby’s en bejaarden binnen de muren van hun eigen huis. Mensen die niemand kwaad hebben gedaan. Iedereen moet weten wat Hamas is (nog steeds door veel landen niet als terroristische organisatie erkend) en waartoe Hamas in staat is.

In ons kleine land kent iedereen wel iemand die vermoord, gegijzeld of gewond is. Iedereen heeft wel een vader, zoon, broer of vriend die aan de grenzen vecht of paraat staat voor wat nog komen gaat. Iedereen kent wel iemand die in het zuiden van het land woont en deze hel heeft doorstaan. Iedereen voelt de angst en het afgrijzen en vraagt zich af hoe dit heeft kunnen gebeuren. Iedere Israëlische burger rent nog steeds regelmatig naar de schuilkelders als de sirenes weer afgaan en het exploderen van de raketten is te horen. Het aantal doden en gewonden blijft oplopen.

Afschuwelijk

Mijn zoon (gevechtssoldaat) is recent opgeroepen om te vechten voor de burgers in dit land, zoals veel jongens hier. Hij is gemotiveerd. Mijn schoonzoon (piloot) is ook opgeroepen. Hij heeft de eerste dagen niets anders gedaan dan met een helikopter zwaargewonde, gemartelde of vermoorde mannen, vrouwen, kinderen en baby’s naar ziekenhuizen te vliegen. De verhalen die hij tot nu toe heeft verteld, zijn eigenlijk geen verhalen maar afschuwelijke beelden op zijn netvlies waar geen woorden voor zijn.

Een familie die wij goed kennen, heeft urenlang opgesloten gezeten in de schuilkelder, terwijl Hamas in hun huis was en probeerde de deur van de schuilkelder te openen. Ik heb voicemails van een vriendin die met een baby van drie weken in haar armen om hulp schreeuwt vanuit de schuilkelder.

Voordat mijn zoon naar het leger ging, was hij op de begrafenis van twee van zijn beste vrienden, die op het bewuste muziekfestival waren. Deze vrienden renden zaterdagmorgen naar een schuilkelder. Ze dachten dat ze daar veilig waren. Maar de terroristen gooiden handgranaten naar binnen. Ze hebben uren met doden en gewonden in deze schuilkelder gelegen. Degenen die het overleefd hebben, zijn nog niet in staat om te praten.

Mijn schoonzoon vertelde dat hij een kamer inging waar de terroristen 22 mensen hadden opgesloten. Vervolgens gooiden ze benzine over hen heen en verbrandden ze hen levend. Kinderen die van het muziekfeest naar hun auto’s renden om te vluchten werden beschoten. En dat was niet genoeg. Ook zij werden daarna verbrand, in hun autostoelen. Een zwangere vrouw die water wilde gaan drinken in haar keuken werd in haar buik geschoten. Moeder en baby zijn beiden doodgebloed. Een ander zwangere vrouw is dood gevonden in haar huis met haar buik opengesneden; de baby was eruitgehaald en de navelstreng was doorgesneden.

Deze verhalen blijven komen en ik hoor ze zelf van mensen die dit gezien hebben. Ik heb hier foto’s van. Ik ken mensen die hun geliefden kwijt zijn; ze zijn dood of vermist. Ik zie de angst van families van gegijzelden die in handen van deze monsters in Gaza zijn. Ik wil zelf niet meer naar foto’s en filmpjes kijken maar begin te begrijpen dat het nodig is dat de wereld deze beelden wél ziet en de verhalen hoort.

Afslachting

Dit is geen oorlog voeren. Dit is het afslachten van weerloze burgers door de meest onmenselijke duivels en monsters, die zich hebben aangesloten bij Hamas. Hiermee kunnen wij niet verder leven. We leven in 2023, niet in 1940-1945.

Israël kan de Gazastrook met al die terroristen technisch in korte tijd platgooien. Maar dit kunnen we niet doen. Omdat wij de vrouwen en kinderen in de Gazastrook die jullie in de media zien niet opzettelijk willen doden. Maar hoe moet Israël verder?

Hamas moet uitgeroeid worden, overal ter wereld, net als IS. Deze duivelse mensen zijn geen vrijheidsstrijders voor Palestina maar pure moordenaars die alleen de Jihad voor ogen hebben. Ik vraag iedereen die dit leest om erkenning. Ik smeek jullie allen die dit lezen om te begrijpen dat dit een aanslag is op de hele westerse wereld. Op onze manier van leven en op onze normen en waarden.

De auteur woont in Israël. Ze studeerde Engelse literatuur en literair vertalen in Jeruzalem en Tel Aviv.