Jaarlijks vindt ten zuiden van de Russische hoofdstad Moskou een grote evangelistenconferentie plaats. Ruim 900 evangelisten komen daar samen om hun ervaringen te delen, te bidden en elkaar te bemoedigen. Een aantal medewerkers van Friedensstimme, een organisatie die het evangelisatiewerk in Rusland en landen uit de voormalige Sovjet-Unie steunt, bezoekt jaarlijks de conferentie. Noorman bracht vorige week een bezoek aan Rusland, samen met een medewerker, een bestuurslid en een vrijwilliger.

Was het moeilijk om Rusland binnen te komen?

„Ja. Ondanks de oorlog met Oekraïne wilden we proberen het land binnen te komen. Op de conferentie komen veel evangelisten die wij ondersteunen. Het is een mooie gelegenheid om hen weer te spreken. Rechtstreeks naar Moskou vliegen zit er op dit moment echter niet in. We zijn er via Helsinki en Sint-Petersburg naartoe gegaan.”

Wat merkte u in Rusland van de oorlog?

„Helemaal niets. Dat heeft mij verbaasd. Geen moment heb ik het gevoel gehad in een land te zijn dat in oorlog is. Natuurlijk gingen de gesprekken op de conferentie er af en toe wel over, maar op straat hing een gezellige sfeer. Op het Rode Plein in Moskou was nog veel kerstverlichting te zien. Er was een ijsbaan, draaimolens, je kon er chocolademelk kopen. Misschien was er iets meer politie op straat, maar daar ben ik niet zeker van.”

Hoe werd er op de conferentie over de oorlog gesproken?

„Er was veel verdriet en zorg over de oorlog. Mensen begrijpen niet hoe die heeft kunnen beginnen. Ik heb meerdere keren de vergelijking gehoord van Rusland als grote broer en Oekraïne als kleine broer. Rusland en Oekraïne horen bij elkaar, is het gevoel van veel evangelisten. Er is een gedeelde cultuur en een gedeelde taal. Hoe is het mogelijk dat we in conflict zijn geraakt?

Op de conferentie ging het niet over de schuldvraag. De christenen met wie wij samenwerken houden zich niet bezig met politiek. Ook is het niet denkbeeldig dat tussen de bezoekers van de conferentie medewerkers van de geheime dienst zitten. Er worden geen uitspraken over goed of fout gedaan.

Veel conferentiebezoekers zijn bang dat de oorlog voor een splijtzwam in kerken gaat zorgen, waardoor de eenheid in gevaar komt. Ze bidden er dan ook veel voor dat ze zich mogen blijven zien als burgers van een ander Koninkrijk en dat het er niet om zal gaan of ze uit Oekraïne of Rusland afkomstig zijn.”

Wat is er op tafel gekomen tijdens de conferentie?

„Zendelingen en evangelisten vanuit allerlei windstreken vertelden wat er is gebeurd in het afgelopen jaar. Er waren bemoedigende verhalen, maar er werden ook zorgen gedeeld. In beide landen is er nu sprake van een nieuwe openheid voor het Woord van God. Het Evangelie vindt goed ingang bij veel Oekraïners. Mensen komen naar de kerk en vragen: „Hebben jullie een woord voor ons?” Of: „Kunnen jullie vertellen hoe we met God in het reine kunnen komen?” Het lijkt erop dat er sprake is van een geestelijke herleving in Oekraïense kerken. Veel gemeenten stellen zich heel dienend op in hun land. Dat draagt zegen. Hierin wordt zichtbaar hoe God een kwade situatie ten goede kan gebruiken.”

Wat zijn de zorgen die er spelen?

„Zoals altijd op het zendingsveld is er een tekort aan geld en aan medewerkers. In Rusland vindt er mooi evangelisatiewerk onder doven plaats, maar er zijn te weinig mensen die doventaal beheersen. Er zijn huizen waar ex-gevangenen, criminelen en verslaafden opgevangen worden. Ook van die huizen zijn er veel meer van nodig. De velden zijn wit om te oogsten, maar er zijn te weinig arbeiders.”