Rooms-Katholieke Kerk

Het christendom groeide snel vanaf de eerste eeuw na Christus. Voor christenen ontstond al spoedig de noodzaak om samen te werken en de leer nader te formuleren. De Rooms-Katholieke Kerk beschouwt zich als de bewaarder van de apostolische traditie. Petrus is volgens de overlevering de eerste paus, de bisschop van Rome.

Een belangrijk moment in de geschiedenis van de kerk was het Grote Schisma van 1054, toen culturele en theologische verschillen tussen het Oosterse (orthodoxe) en het Westerse (rooms-katholieke) christendom tot een definitieve scheiding leidden. Het gezag dat de paus van Rome nastreefde over alle bisschoppen en zijn toenemende wereldlijke macht werden met argwaan bekeken. Dit leidde ertoe dat pauselijke vertegenwoordigers in Constantinopel de excommunicatie van de patriarch uitspraken, wat het schisma bezegelde. Hierdoor ontstonden de orthodoxe kerken, met hun eigen (liturgische) tradities.

In 1517 markeerde Maarten Luther het begin van de Reformatie, een cruciale omwenteling die de kerk grondig zou veranderen. Luther, een augustijner monnik, keerde zich tegen de aflaathandel en benadrukte dat de mens alleen door het geloof wordt gered, uit genade. Hij werd uit de kerk gezet, waardoor het protestantisme ontstond.

De rooms-katholieke reactie op de Reformatie (de Contrareformatie) was er een van hervorming en versterking: zo werd de leer van Luther veroordeeld, de positie van de paus nader beschreven en kwam er een hernieuwde aandacht voor de verering van Maria en voor andere fundamentele rooms-katholieke leerstellingen, zoals de transsubstantiatie (de verandering van brood en wijn in het lichaam en bloed van Christus tijdens de eucharistie).. De Rooms-Katholieke Kerk onderscheidt zich door haar sterke nadruk op de traditie als bron van theologische kennis, naast de Heilige Schrift.

De huidige paus, sinds 2013, is Franciscus.