Harry Kuitert

Harry Kuitert

Harminus Martinus (Harry) Kuitert (Drachten, 11 november 1924) stamt uit een Fries gereformeerd onderwijzersgezin. Sinds zijn vroege jaren is het orgel zijn favoriete instrument; Feike Asma zijn grote held. In de Tweede Wereldoorlog duikt Kuitert onder in Utrecht, omdat hij als student niet van plan is de verplichte verklaring van loyaliteit aan de Duitsers te ondertekenen. Hij neemt deel aan het verzet.

Hij studeert tussen 1945 en 1950 theologie aan de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam. Van 1950 tot 1955 is Kuitert predikant te Scharendijke (Schouwen-Duiveland), waar hij de watersnoodramp van 1953 meemaakt. Vervolgens is hij studentenpredikant in Amsterdam. Kuitert promoveert in 1962 cum laude bij dogmaticus prof. dr. G. C. Berkouwer op het proefschrift ”De mensvormigheid Gods”.

De Amsterdamse theoloog is in die tijd een van de oprichters van de groep van Achttien, die hereniging van hervormden en gereformeerden nastreeft. Dit Samen-op-Wegproces leidt in 2004 tot de vorming van de Protestantse Kerk in Nederland.

Kuitert is van 1967 tot aan zijn emeritaat in 1989 hoogleraar ethiek en inleiding in de dogmatiek aan de VU. Hij schrijft tientallen boeken en artikelen, waaronder ”Het algemeen betwijfeld christelijk geloof” (1992), ”Jezus, nalatenschap van het christendom” (1998) en ”Hetzelfde anders zien. Het christelijk geloof als verbeelding” (2005).

Kuitert trouwt in 1950 met de Zweedse Inga Westling, die in 2012 overlijdt. Ze krijgen vier kinderen.

Dozen met duizenden brieven

Zijn zolder staat vol dozen met duizenden brieven. Veelal handgeschreven, met grote letters van boosheid en talloze uitroeptekens. De meeste enveloppen hebben een kruisje achterop, wat betekent dat Kuitert de brieven beantwoordde.

Kuitert kreeg ook veel waardering, aldus de vorig jaar overleden Gert J. Peelen in zijn postuum verschenen biografie ”Spreken over boven” (uitg. Vesuvius, Amsterdam). Mensen die toch al twijfelden, vonden zijn boeken „bevrijdend”, „bemoedigend” en „inspirerend.”

Kritiek kwam er vooral uit orthodoxe hoek. In het hervormd-gereformeerde orgaan De Waarheidsvriend schreef dr. J. Hoek in 1995 over Kuiterts boek ”Zeker weten. Voor wie geen grond meer onder de voeten voelt”: „Wat Kuitert zeker weet? „De mens is een uit het oerwoud stammende zoeker met in zijn toilettas een tube religiositeit.” Al wat die mens over God beweert, is menselijke duiding. Zeker weten we niets over Hem, dan alleen dat we Hem soms even kunnen ontwaren als geborgenheid biedende macht.

Hoe arm is dit alles wanneer we daar tegenover stellen het belijden dat God Zijn hart heeft geopenbaard en Zijn aangezicht heeft doen oplichten in Zijn lieve Zoon Jezus Christus. Wie Hem gezien heeft, die heeft de Vader gezien. En waar de Heilige Geest de beloften van het Woord aan onze harten verzegelt, daar mogen we zeker weten: „Want deze God is onze God, Hij is ons Deel, ons zalig Lot, door tijd noch eeuwigheid te scheiden.””