Subthema 'Columns 2010'

"Ben een preek aan het voorbereiden." "Straks catechisatie, daarna Jasper ophalen." Viste ik wat briefjes weg die een pastor voor zijn huisvrouw op de koelkastdeur achterliet? Toch niet. Dit zijn tweets. Op Twitter.

Volgens ds. A. A. Egas zou de invoering van het schooluniform op reformatorische scholen een uitkomst zijn, vooral voor ouders. Hoeven zij tenminste niet meer iedere dag in discussie over de wonderlijke kledingkeuzes van hun rebelse spruiten.

Lange tijd hadden gezelschapsspelen een wat duf imago. Sinds de komst van Kolonisten van Catan is het bordspel echter weer razend populair. Zelf ben ik niet zo'n spellenmens. Misschien komt het daardoor dat ik me er niets bij kan voorstellen als mensen uur in uur uit geconcentreerd Monopoly of Risk spelen.

Het is een gewone morgen met gewone weersomstandigheden in een gewone straat in een gewoon centrum ergens in Latijns-Amerika. Terwijl ze de auto stilzet en wacht tot ze achteruit de parkeerplek kan indraaien, voelt ze zeven paar ogen strak op haar gericht. Zeven mannen gaan het hoogtepunt van hun dag beleven.

Hij lag op zijn buik, en dat was maar beter ook. Zeven kogels hadden zijn borstkas opengereten, maar daarmee zou de roodgekleurde achterpagina van onze plaatselijke krant geen meelij hebben gehad. Dit was dus het einde van don Wilmer! Met een zucht leg je zo'n krant op de stapel. Waar�m?

Afgelopen zomer overkwam het me weer. Die ervaring tijdens een vakantie, dat gevoel waarvan je denkt: dit wil ik n� de vakantie vasthouden.

Met zijn zoons zat ik bij zijn ziekbed. Te delibereren over hoe hij vandaag nou zo veel beter kon zijn dan gisteren. Was het de pijnmedicatie? Of sloeg de behandeling toch nog aan? Hijzelf zei niets, maar staarde ons van tussen de slangetjes met vaste blik stralend aan. Een kromme vinger wees naar boven.

Alweer acht jaar huist de uit Denekamp afkomstige Tanja Nijmeijer in het Colombiaanse oerwoud. Vrijwillig voegde zij zich bij het rebellenleger van de FARC om te strijden tegen kapitalisme en voor sociale gerechtigheid. De penetrante drugslucht eromheen kon haar niet tegenhouden.

�s Ochtends in de auto beluister ik regelmatig het nieuws op Radio 1. Te midden van de reclameboodschappen, voorafgaand aan het nieuws, klonk de afgelopen weken een gedecideerde mannenstem: �Ik ben Alexander Pechtold en ik vind dat ieder mens moet kunnen geloven wat hij of zij wil. Zelf geloof ik meer in het leven v��r de dood. Het leven dat zich hier en nu voltrekt.

Ik heb wat met dieren. Of ze hebben wat met mij. In ieder geval is er sprake van enige aantrekkingskracht.