De gemeente Groningen en onder meer voetbalclub FC Groningen, de Hanzehogeschool, het Martini Ziekenhuis, de Rijksuniversiteit, het Universitair Medisch Centrum Groningen en zorgverzekeraar Menzis ondertekenden een samenwerkingsovereenkomst. Een communicatiecampagne rond de ”Rookvrije Generatie in Groningen” moet het initiatief bekendheid geven. Medewerkers van de genoemde instellingen worden ondersteund bij het stoppen met roken. En bijval is er van kleinere organisaties, zoals amateursportclubs en speeltuinen. „Met z’n allen gaan we dit aanpakken, anders lukt het niet”, zei verslavingsarts Robert van de Graaf.

Dit ‘nieuws’ bracht de NOS deze week naar buiten, en veel bladen en omroepen pakten ermee uit. Opmerkelijk, want de overeenkomst is al op 4 april ondertekend en nu.nl en RTV Noord meldden het al op 31 maart. Over komkommertijd gesproken.

Toch is het nieuws over het Groningse initiatief op zichzelf van belang. Dat tabaksgebruik verwoestend is voor de gezondheid van rokers en meerokers is voldoende aangetoond. Dat roken onder de verslavingen valt, is veelzeggend. Artsen hebben speciaal getrainde praktijkondersteuners in dienst om mensen te helpen van het roken af te komen. Het is veelal een moeizaam traject.

De overheid heeft al veel stappen gezet om het roken terug te dringen. Het is een ontmoedigingsbeleid op meer sporen: de accijnzen op tabak zijn hoog; op tabaksartikelen dienen waarschuwingen te staan dat roken dodelijk is; aan jongeren onder de 18 jaar mag geen tabak worden verkocht en het roken in openbare gelegenheden is inmiddels verboden.

Naast de overheid voegen zich nu steeds meer partners in die strijd: ziekenhuizen, voetbalclubs, universiteiten, speeltuinen enzovoorts. Het initiatief van Groningen moet navolging krijgen van veel meer steden en organisaties.

Maar wordt het ook geen tijd dat kerken van de gereformeerde gezindte zich duidelijker uitspreken? Natuurlijk, er zijn predikanten die bij de behandeling van zondag 40 –die spreekt over doodslag– ook het roken betrekken. En hier en daar zijn er kerkpleinen rookvrij verklaard. Maar het is nog geen eenduidig, helder geluid. Over allerhande medisch-ethische onderwerpen liggen de standpunten kant-en-klaar op de plank. Maar roken blijft een ongemakkelijk, besmuikt onderwerp. Is het wellicht omdat nog te veel mensen, zelfs ambtsdragers, niet los kunnen komen van het roken? Laat de kerken helder spreken, en laat de kerkleden een voorbeeld zijn voor jongeren. Laten de scholen hun beleid consequent maken. Leerlingen die het wagen om in school of op het plein te roken, kunnen terecht rekenen op een (forse) reprimande. Maar nog steeds zijn er voor docenten aparte rookruimten ingericht. Een rookvrije generatie; daarmee bewijzen we de jongeren een dienst. Daar mogen we wat voor overhebben.