Meditatie: Wandel(en) in de liefde
Welke mens kan gehoor geven aan dit gebod? Wandel in de liefde. Daarmee wordt een andere liefde bedoeld dan wat er in de wereld onder verstaan wordt. Tegelijkertijd leef ik wel in die wereld en zo dringt de wereld ook zomaar mijn gedachten binnen.
Liefde betekent daar vaak dat alles kan en geaccepteerd moet worden, zolang dat iemand niet beschadigt. Liefde die allereerst op het eigen ”ik” (van jezelf of de ander) gericht is. Die liefde bedoelt de apostel hier niet.
„En wandelt in de liefde, gelijkerwijs ook Christus ons liefgehad heeft en Zichzelven voor ons heeft overgegeven tot een offerande en een slachtoffer Gode, tot een welriekende reuk.” - Efeze 5:2
Gods Woord maakt direct duidelijk hoe het wel bedoeld is: „gelijkerwijs ook Christus ons liefgehad heeft.” Liefde die zichtbaar geworden is in Zijn zelfovergave. Langs die meetlat wordt het gelegd. Zo beschouwd, ontdekt dit gebod mij aan mijn diepste ellende. Christus is immers het volmaakte Beeld van God. Hoe zou ik ooit zo een „navolger Gods” (Efeze 5:1) kunnen zijn? En toch, juist door zo de blik op Christus te richten, bepaalt de Schrift mij ook bij de kostbare liefde van Christus. Zijn onschatbare liefde, in die zelfovergave, was niet gericht op Zichzelf. Zijn liefde ging daarin uit naar zondaren, zoals ik.
Het was „een offergave en een slachtoffer” om zondaren zalig te maken. In Hem is de volkomen gelukzaligheid te vinden. Wie in verlorenheid en schuld vlucht tot Hem, wil Hij vernieuwen. „Al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij ’t smeekt, mild en overvloedig.” Ja, zo wil Hij ook mij vernieuwen, opdat ik de nieuwe mens aandoe, die naar God geschapen is in ware rechtvaardigheid en heiligheid (Efeze 4:23-24). Wordt hier niet het heerlijke werk van de Heilige Geest in het leven van een kind van God zichtbaar? Zo kan ik door Zijn genade een „navolger Gods” worden en wandelen in de liefde. De liefde van Christus die door (de Geest van) Christus ook gestalte mag krijgen in mijn leven. Wat een onvoorstelbare genade.
Wandelen in de liefde mag zo bovendien het hoogste doel dienen. In navolging van Christus Zelf. Immers, Zijn liefde in Zijn zelfovergave ging niet enkel uit naar zondaren, maar bovenal naar God, de Heere. Christus, Die in Zijn liefde „Zichzelven voor ons heeft overgegeven tot een offerande en een slachtoffer, Gode tot een welriekende reuk.” Dat laatste! Wandelen in de liefde richt zich op God. Het mag zijn tot Zijn eer. „Zijn Naam moet eeuwig’ eer ontvangen, men loov’ Hem vroeg en spâ! De wereld hoor’ en volg’ mijn [liefdes]zangen met amen, amen, na!”
