De kwestie zit hun zo hoog dat ze vandaag naar buiten treden met een door hen opgestelde, compacte verklaring. Daarin leggen Ben Vreugdenhil, Dick Westerkamp, Egbert Schuurman, Erik de Boer, Sander Griffioen en Wim Rietkerk uit waarom zij „grote moeite” hebben met de recent genomen synodebesluiten. Prof. dr. Erik de Boer, emeritus hoogleraar kerkgeschiedenis aan de Theologische Universiteit Utrecht (TUU), geeft een toelichting.

De kern van jullie bezwaar is dat het besluit dat ruimte schept om homo’s die „in liefde en trouw met elkaar samenleven” toe te laten tot de ambten en om hun relatie in de kerk in te zegenen, uiterst zwak is onderbouwd?

„Daar komt onze kritiek inderdaad op neer. Wij zijn de eersten om te zeggen dat we in barmhartigheid moeten omgaan met onze homoseksuele naaste, ook en juist in de kerk. En dat er delen in de Bijbel staan, zoals de ceremoniële geboden voor Israël, die we niet zomaar op onze tijd kunnen toepassen.

Maar wat naar ons besef beslist niet kan, is de klaarblijkelijke betekenis van een tekst krachteloos maken door die geheel en al tijd- en cultuurgebonden te verklaren. En dat is wat nu door onze synode is gedaan.”

Lees ook

Synode NGK zet Bijbelteksten inzake homoseksuele relaties buiten discussie

Aan welke teksten denkt u?

„De teksten van de apostel Paulus in 1 Korinthe 6 en 1 Timotheüs 1, waarin Paulus de grensgeboden van Leviticus overdraagt in het Nieuwe Testament. Die staan er met de hoogste ernst, zwart-op-wit, gericht aan de twee die de gemeenschap van man en vrouw nabootsen.”

Maar zouden die teksten dan niet ook gelden waar het gaat om de toelating tot het avondmaal?

„Op het avondmaal gaan wij in onze verklaring niet in. Zelf vind ik dat je zulke relaties tot het terrein van het particuliere leven moet rekenen, waar anderen nu eenmaal geen inzage in hebben. Zoals we dat ook niet hebben in het seksuele leven van een getrouwde man en vrouw. Wat mij betreft kunnen homo’s wel een relatie hebben, maar ligt de grens bij seksuele omgang en de (on)mogelijkheid om kinderen te verwekken.”

In de verklaring trekken jullie een grens bij de toelating tot de ambten en bij het inzegenen van homoseksuele relaties. Waarom?

„Opnieuw: omdat er sprekende teksten zijn die hierover iets zeggen. En de synode verzwijgt die. Volgens 1 Timotheüs 3:2 en Titus 1:6 geldt voor een oudste de bepaling: hij kan slechts de man van één vrouw zijn. Dit criterium heeft ook te maken met wat Paulus in Efeze 5 schrijft: de liefde van man en vrouw is een afspiegeling van de liefde van Christus voor Zijn gemeente. Zulke teksten worden in onze ogen door de synode te gemakkelijk geparkeerd.

Waarom zeggen we niet vaker en nadrukkelijker dat homoseksuelen de Heere op zó veel manieren kunnen dienen, en dat dit niet per se via het ambt hoeft? Het ambt dat Christus als Heere vertegenwoordigt? Ook zouden wij graag zien dat celibatair levende homoseksuelen een ereplaats zouden krijgen als degenen die, zoals de Bijbel zegt, „zichzelf onvruchtbaar hebben gemaakt met het oog op het Koninkrijk van de hemel”.

Wat het homohuwelijk betreft, vinden wij dat we erbij moeten blijven dat dit, zoals ook in de kerkorde van de NGK staat, door en in de kerk niet bevestigd kan worden. Er is maar één relatie die in christelijke zin huwelijk genoemd kan worden, namelijk het huwelijk tussen man en vrouw.

Of andere gelijkgeslachtelijke relaties, zijnde geen huwelijk, aan Gods zegen opgedragen kunnen worden, zou voorwerp moeten zijn van nadere bezinning.”

Jullie treden met jullie verklaring erg laat naar buiten. De besluitvorming hierover in de NGK is nu afgerond.

„Dat klopt. Dat is trouwens ook meteen een kritiekpunt van ons. Want de synode is afgesloten zonder dat een commissie is ingesteld met een vervolgopdracht. Terwijl het toch helder is dat er nog zo veel vragen resteren én dat je het thema homoseksualiteit niet geïsoleerd kunt behandelen. Het staat tegenwoordig in nauwe relatie met het hele gendervraagstuk. En wat te denken van de vraag hoe je om moet gaan met homostellen die een kind ten doop willen houden?

Wie zegt dat we met onze verklaring te laat zijn, zou gelijk kunnen hebben. Ikzelf heb eerder gevraagd om een beleidskader voor plaatselijke kerken te mogen ronddelen op de synode. Maar dat kon procedureel niet, zei het moderamen.

Dat beleidskader kunnen plaatselijke kerken overigens alsnog van ons krijgen. Want wij vinden dat gemeenten met de synodale besluitvorming wel enigszins het bos in worden gestuurd. Met ons beleidskader willen we hen helpen hun koers te bepalen.”

In de verklaring schrijven jullie: „Wij willen geen kerk waarin we ons moeten excuseren voor het in prediking en pastoraat uitdragen van de Bijbelse leer over huwelijk en seksualiteit.” Wat bedoelen jullie daarmee?

„Twee van de ondertekenaars hebben al met zo’n situatie te maken gehad. De ene ná het houden van een preek, de andere ervoor. De kerkenraad waarschuwde ons, dan wel floot ons terug, naar aanleiding van wat we in een preek over seksualiteit hadden gezegd of wilden gaan zeggen. Zo van: pas op dat er geen onveilig klimaat ontstaat voor homo’s. Die kant moeten we niet op, vinden wij.”