Experts spreken inmiddels van genocide. Daarbij gaat het om een stelselmatige en opzettelijke uitroeiing van een etnische groep, of van een deel daarvan.

Algemeen wordt aangenomen dat de Russen zich aan deze misdaad schuldig hebben gemaakt uit frustratie, omdat ze zich moeten terugtrekken uit gebieden rondom Kiev. Zij kunnen niet verkroppen dat de zware gevechten daar niet hebben geleid tot verovering van de Oekraïense hoofdstad. Terwijl hen was voorzegd dat de strijd om het hele land slechts drie dagen zou duren, moeten ze na vijf weken de aftocht blazen.

De gruwelijke daden laten zien waar mensen toe in staat zijn. Oorlog is op zich al een verschrikkelijk gebeuren. Maar wanneer een van de strijdende partijen in het nauw wordt gedreven, is er vaak sprake van een proces van brutalisering. Dan raakt het beest in de mens totaal ongetemd.

Op zichzelf is dat niet nieuw. Toen in 1945 de geallieerden de overhand kregen, werden de Duitsers extra actief in het standrechtelijk afrekenen met tegenstanders. In oorlogen in voormalig Joegoslavië, Rwanda en Congo gebeurde hetzelfde als nu in Boetsja.

Toch lijkt de wereld meer geschokt door de beelden die de afgelopen dagen naar buiten zijn gekomen dan door berichten, eerder, over volkerenmoord in bijvoorbeeld Afrikaanse landen. Deels zal dat voor wat betreft Europa komen doordat deze gruweldaden dicht bij huis plaatsgrepen. Voor een ander deel omdat ze zijn gepleegd door een natie die gerekend wordt tot de leiders van de wereld. Bij allerlei internationale conflicten speelt Rusland vaak een rol als diplomatieke bedwinger van de strijd.

Terecht klinkt alom dat deze misdaden tegen de menselijkheid bestraft moeten worden. Dat verdient ook alle aandacht. Alleen daar zijn wel de nodige problemen. Zo is het lastig om de daders op te sporen. Vermoedens zijn nog geen bewezen feiten. Ook moet bewezen worden dat de legerleiding een regisserende rol heeft gehad. Daarbij moet ook nog worden bekeken of de misdaden zijn gepleegd door reguliere legeronderdelen of door milities. De laatste vallen formeel niet onder het gezag van de Russische legerleiding.

De roep om in ieder geval Poetin aan te klagen, zwelt ook aan. Dat is begrijpelijk. Het is zeker dat hij geen traan zal laten om de doden in Boetsja. Maar daarmee staat zijn persoonlijke schuld nog niet vast. Lastig is ook dat wanneer er een internationaal arrestatiebevel tegen hem wordt uitgevaardigd, onderhandelingen vrijwel onmogelijk worden. Geen land wil aan tafel met een oorlogsmisdadiger.

Kortom, vervolging is noodzakelijk, maar geeft wel nieuwe problemen die leiden tot verscherping van het conflict.