Zo’n twaalf jaar lang heb ik elke twee weken, eerst in de bijlage Pluspunt, later in RDMagazine, iets gedeeld uit mijn leven. Meestal lagen de onderwerpen voor het oprapen, soms was het wat zoeken, herschrijven en aanpassen. Maar vaak zat de column al zo ongeveer in m’n hoofd en hoefde hij alleen nog maar op papier gezet te worden. Hoe dan ook, ik deed het altijd met veel plezier. En blijkbaar vonden veel mensen de columns ook nog herkenbaar en aardig om te lezen. Dus schreef ik door.

In die twaalf jaren groeiden onze zonen op van peuters en kleuters tot middelbare scholieren en studenten. En hoewel ze het zelf waarschijnlijk wat cringe zullen vinden –zoek in het straattaalwoordenboek maar op wat dat betekent– wil ik hen toch bedanken voor hun flexibiliteit als een docent van hen weer eens voorlas wat hun moeder in haar column had geschreven.

Wat moet je nu toch schrijven in je laatste column?

Mijn man, ook journalist, paste weleens een passage aan. Om het wat mannelijker te maken of wat minder privacygevoelig. Hij vroeg dan of zijn naam er ook bij mocht. Dat mocht nooit. Maar hierbij dan toch een bedankje.

Nu is er dus een tijd van gaan en dat doet best een beetje pijn. Maar er is een opvolger gevonden in wie ik alle vertrouwen heb. Dus over twee weken vinden jullie op deze plek de column van Marjolein.

Ik vind het mooi dat ik me voortaan mag inzetten om de nood van medemensen ver weg beter op ons netvlies te krijgen. Daar wil ik me graag voor inzetten. Ik hoop dat jullie me allemaal zullen gaan volgen als ik half oktober de nieuwe RD-actie introduceer. (Laat je mailadres achter via rd.nl/rd-actienieuwsbrief, dan houd ik je op de hoogte.)

En dan is het nu toch echt tijd om afscheid te nemen: Bedankt, trouwe lezers. Het ga jullie goed.

_Mariska Dijkstra-Wolters schreef over het dagelijks leven. En meer. Soms met een knipoog. _